به گزارش سایت خبری مدارا؛ امتداد نوشت: از نگاه اصولگرایان «مردم» هیچ ارزش و اهمیتی ندارند. همه چیز معطوف به «قدرت» است. آنها را به حق می توان شاگردان مکتب «رئالیسم کلاسیک» که مهمترین اساتید آن ماکیاولی و توماس هابز هستند، دانست. برای اثبات این مدعا می توان هر روز از حرفهای آنها شواهدی را عرضه کرد.
اصولگرایان که در شب انتخابات به یادگدایی رای از سلبریتی ها (حتی از نوع سخیفی چون تتلو می افتند) این روزها در همراهی با وزارت ارشاد در مسیر ممنوع الکاری هنرمندان روانکاری می کنند.
قالیباف که در جریان وقایع سال گذشته تلاش می کرد از خود چهرهای متفاوتتر از سایرین نشان دهد و از «حکمرانی نو» حرف میزد این روزها همه حرفهایش را فراموش کرده. البته به احتمال فراوان در آستانه انتخابات دوباره به تکرار آنها میپردازد اما با این حال امروز روزنامه صبح نو وابسته به قالیباف در مورد هنرمندان نوشتهاست: «سلبریتیهایی که تمام عرض، آبرو و شهرت هنری و فرهنگی خود را از رسانههای رسمی دارند و با تظاهر به مردمگرایی، سنتهای اکثریت مردم ایران را زیر پا مینهند.»
مساله اینجاست که ببینیم سلبریتیها و هنرمندان عزت، آبرو و شهرت خود را آیا از نهاد «قدرت» (در اینجا رسانه های رسمی که منظور صداوسیما) گرفتند یا آنکه از «مردم» میگیرند؟
نگاه ماکیاولیستی جریان اصولگرا همه اصالت را به قدرت میدهد. در واقع این قدرت (نهادهای رسمی و مثلا صداوسیما) است که افراد را مشهور میکند. این درست در نقطه مقابل تفکری است که معتقد است «قدرت نزدم مردم است». به عبارت روشنتر، اصولگرایان فکر می کنند خودشان و نهادهای قدرت هستند که هنرمندان را میسازند. درحالی که اساسا هنرمندان ساخته و پرداخته شده توجه مردم به آنها هستند.
بگذریم از اینکه همان نهادهایی مانند صداوسیما که عده ای فکر میکنند ملک طلق شخصیشان است نیز متعلق به همه مردم است و زمانی که با پول بیت المال اداره میشود، ملک مشاعی است که همه سلیقه ها در آن صاحب حق هستند و عده ای نباید خودشان را مالک آن بدانند. حتی اگر به جبر روزگار و دست تقدیر بر سریر قدرت آن نشستند.
*مطلب منتشر شده لزوماً نظر تحریریه سایت مدارا نیست.