تحلیلگر مسائل سیاسی کشورمان نوشت: امید براساس واقعیات شکل می‌گیرد. اگر تزریق‌کردنی است، پس در رسانه‌های خود انجام دهید. بی‌اعتباری رسانه‌های رسمی به دلیل وجود همین رویکردهای نادرست است. وظیفه اصلی ایجاد امید، متوجه حکومت و دولت است. قرار نیست شما هر کاری می‌خواهید انجام دهید و وضع کشور را به عقب ببرید بعد به دیگران بگویید که در گوش مردم لالایی امید بخوانند. راه منطقی‌تر عوض کردن جای شما و منتقدان است که زیر بار نمی‌روید.

عباس عبدی نوشت: اگر نیازمند به حکم شرعی هم هست، به نظرم مقام رهبری هم می‌توانند با صدور یک فتوا یا ارجاع به مجمع تشخیص مصلحت، مجازات شلاق را به کلی حذف و به جایش مجازات‌های دیگر را مقرر دارند.

روزنامه حامی دولت مدعی شد: می‌توان متقابلاً پرسید چرا آقای عبدی (و برخی اصلاح‌طلبان) دوست دارند عامل جنایت داعش باشد نه اسرائیل؟ به همان سبک خود آقای عبدی باید جواب این باشد که، چون می‌دانند داعش نابود شده است، بنابراین مسئله انتقام از اسرائیل منتفی می‌شود و انتقام از داعشی که نابود شده نیز مقدور نیست.

عباس عبدی نوشت:‌ در واقع عدالت در سطح دادگاه، لزوما منجر به عدالت در سطح جامعه نمی‌شود. استقلال دادگاه و دادرسی بی‌طرفانه، منجر به صدور حکم عادلانه در پرونده معینی می‌شود، ولی این به معنای تحقق عدالت در سطح عمومی جامعه نیست.

عباس عبدی نوشت: ‏چهره‌های مشهور اپوزیسیون ایرانی در خارج چه وضعی دارند؟ انچه تا کنون از آنان دیده‌ام بیشتر شبیه شو است تا سیاست.

تحلیلگرمسال سیاسی کشور نوشت: هنگامی که مجلس استصوابی هفتم آمد یکی از اولین اقداماتش که زیان سنگینی برای کشور بود و الان هم شدیدتر شده، حذف این مصوبه بود. رییس آن مجلس در آخر سال ۱۳۸۳ این اقدام به غایت زیانبار را چنین توصیف کرد: «عیدی مجلس به ملت، تثبیت قیمت‌ها بود... با تصویب قانون تثبیت قیمت‌ها، مردم احساس اطمینان و آرامش خاطر و امیدی یافته‌اند و دیگر نگران افزایش قیمت سایر کالاها یا گرانی بنزین و فرآورده‌های نفتی نیستند.»

نویسنده و تحلیلگر مسائل جاری کشور نوشت: کارشناسانی که معمولا در کشف اتهامات شکست می‌خورند، حتی برخلاف تاکید دادگاه از استرداد اموال مردم خودداری می‌کنند. این یعنی قاضی و قانون کشک. این یعنی مساله شخصی است و نه قانونی.

عباس عبدی به گران کردن اینترنت واکنش نشان داد.

تحلیلگر مسائل سیاسی کشور نوشت: اگر به انقلاب فرانسه نگاه کنیم، تبعات منفی آن فراوان و بزرگ‌ترین اختراعش گیوتین است ولی آنان در آن فضا نماندند، خود را با مردم تطبیق دادند، رکن آن انقلاب انطباق با مردم و هماهنگی با خواست زمانه و عدم مقاومت در برابر تغییر بود. پس اگر زمانی برسد که مردم از صحنه کنار بروند، ماجرا تمام می‌شود. چه در صنعت و چه در سیاست.

عباس عبدی نوشت:‌ تقلیل دادن بنیان اعتراضات مهسا به مساله‌ای امنیتی نه تنها اشتباهی فاحش بود؛ بلکه به زیان عملکرد و کارایی نهادهای امنیتی نیز است. چرا؟ چون جریان‌های ضدامنیتی روی مطالبات و ضعف‌های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی سوار می‌شوند و نهاد امنیتی نمی‌تواند بدون توجه به این ضعف‌های رو به افزایش، با جریان ضدامنیتی به صورت نامحدود مقابله کند.