خانواده قیصر امین پور: آثار جعلی که به این شاعر منسوب می کنند را پیگیری قضایی می کنیم
به گزارش مدارا، خانواده قیصر امینپور تا کنون بارها با جعلی اعلام کردن آثاری منسوب به این شاعر فقید نسبت به این موضوع واکنش نشان دادهاند.
با این حال، آنها بار دیگر در صفحه رسمی این شاعر شعر «یک روز میرسد که در آغوش گیرمت/ هرگز بعید نیست، خدا را چه دیدهای» را که توسط صفحهای غیررسمی به نام قیصر امینپور منتشر شده جعلی اعلام کرده و نوشتهاند: «این شعر جعلی است! همراهان و دوستان عزیز این صفحه را لطفا مجدد ریپورت کنید. سالهاست که داریم تذکر میدهیم و این صفحه هیچ توجهی نمیکند.
اینبار حتما پیگیری قضایی هم خواهیم کرد.»
قیصر امینپور دوم اردیبهشتماه سال ۱۳۳۸ در گتوند خوزستان متولد شد. او که تجربه تدریس در مقطع راهنمایی را در فاصله سالهای ۶۰ تا ۶۲ در کارنامه خود داشت، از سال ۶۷ به تدریس در دانشگاه الزهرا (س) پرداخت. اما شروع تدریس او در دانشگاه تهران به سال ۷۰ برمیگردد. همچنین از فعالیتهای مطبوعاتی امینپور، به دبیری شعر هفتهنامه «سروش» در فاصله سالهای ۶۰ تا ۷۱ و سردبیری ماهنامه ادبی – هنری «سروش نوجوان» میتوان اشاره کرد. او عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز بود. از آثار این شاعر میتوان به «تنفس صبح»، «در کوچه آفتاب» (۱۳۶۳)، «آینههای ناگهان» (۱۳۷۲)، «گلها همه آفتابگردانند» (۱۳۸۰)، «دستور زبان عشق» (۱۳۸۶)، «توفان در پرانتز» (نثر ادبی)، «منظومه ظهر روز دهم» (برای نوجوانان) (۱۳۶۵)، «مثل چشمه، مثل رود» (برای نوجوانان) (۱۳۶۸)، «بیبال پریدن» (نثر ادبی برای نوجوانان) و … اشاره کرد.
یک جامعهشناس گفت: کارکرد طبقه متوسط آن است که نقش سپر مقاومتی برای جلوگیری از شکاف میان مردم و حاکمیت را ایفا میکند و به تعبیری نمیگذارد میان طبقات پایین و طبقات بالا شکاف ایجاد شود.
بخشایش درباره لرزان بودن صندلی ریاست قالیباف در مجلس آینده به شرط رأی آوری مدعی شد: این اتفاق بهتری است. معمولا نمایندگان برای آنکه بر رئیس فشار بیاورند باید صندلی ریاست را لرزان کنند، این به نفع مجلس است. اگر کسی رأی قاطع و بالایی بیاورد احتمال دیکتاتور شدنش زیاد می شود.
نماینده ادوار مجلس گفت: مصادیقی را دیدیم که فرد چند دوره نماینده مجلس، وزیر یا استاندار بوده، وقتی به یک دستگاهی برای پیگیری کار یا مشکلش می رود برخورد بدی با او می شود و کسی هم نیست که حرفش را گوش دهد. معتقدم این گروه از افراد سرمایه های انسانی هستند که می توانند حفظ شوند، نه آنکه با این حرف مواجه شوند که «نظام به تو میدان داد وگرنه تو کسی نبودی که در فلان جایگاه قرار بگیری».