جهان صنعت نوشت : جواد امام گفت : اگر قرار باشد مشارکت حداکثری و انتخابات آزاد و عادلانه ای نباشد، خیلی دغدغه ای در این باره نخواهند داشت. این مجلس منتخب اقلیت، خیلی فکر رقابت در انتخابات نیست.

روابط عمومی سازمان برنامه و بودجه اعلام کرد: دولت سیزدهم از همان ابتدا با توجه به هدررفت منابع کشور به دنبال حذف ارز ترجیحی بود.

نامه نیوز نوشت:فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: آقای رئیس جمهور گفته «مردم امیدوارتر شده اند»، معیار این حرف چیست؟ در کجا دولت افکارسنجی کرده و به این نتیجه رسیده است؟ فقط دو نفر افراد چاپلوس که در اطراف آقایان هستند، حرفی را می زنند، آنها هم بدون تحقیق این حرف را به بیرون منعکس می کنند.

روزنامه رسالت در یادداشتی با اشاره به عملکرد دولت نوشت:در مورد مسائل کلان، الحق و الانصاف در همین مدت که حدود یک ششم از دوره ریاست جمهوری، گذشته است، کارهای ارزشمندی صورت گرفته که جای تقدیر و تشکر دارد اما باید دانست که این امور، محسوس و ملموس برای مردم نیستند.

روزنامه کیهان نوشت: نشریات و رسانه‌های طیف اصلاح‌طلب، درباره «سیاست خارجی، وضعیت اقتصاد و عملکرد دولت»، رسما خودشان را به نادانی زده‌اند و اصرار خاصی هم بر نشنیدن و نفهمیدن دارند.

شفقنا نوشت: محمودزاده گفت: امروز اگر استیضاح صورت نگیرد چند ماه دیگر این کار باید انجام شود و با وضعیتی که شاهد هستیم، به نظر من بیشتر کابینه آقای رئیسی تا چند ماه آینده باید استیضاح شوند.

فردا نوشت: پورمختار گفت : مردم از افزایش قیمت ها رنج می برند و نمی توانند زندگی خود را تأمین کنند.

نماینده مردم زنجان در مجلس یازدهم نسبت به آنچه "وجود ابهام خطرناک" در متن مذاکرات وین خواند، هشدار داد و از نمایندگان خواست که به گزارش‌های ارسالی اکتفا نکرده و از باب وظیفه نظارتی مجلس به موضوع ورود کنند.

نامه نیوز نوشت:تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: طرح صیانت برای پایداری ها یک طرح ناموسی بود بنابراین برای شان خیلی مهم بود که این طرح تصویب شود تا آنها برای جریان تندرو حامی خودشان یک رزومه ای ارائه دهند که توانستند اینترنت را محدود کنند، حالا با بازگشت بررسی طرح صیانت به صحن علنی مجلس کاسبی پایداری ها به هم خورده است و آنها از این اتفاق ناراحت هستند.

احمد زیدآبادی در اعتماد نوشت:در کشور ما که همه امور از محور خود خارج شده و بدترین نوع عوام‌زدگی و عوام‌فریبی بر تمام وجوه سیاست کشور سیطره پیدا کرده است، هیچ مقامی جرات بیان این واقعیت بدیهی و قطعی را ندارد، زیرا اذعان به چنین امری چون خلاف وعده‌های شیرین و بی‌اساس قبلی آنها به مردم است و با واکنش عصبی نیروهای رقیب و نارضایتی افکار عمومی روبه‌رو می‌شود.