قدرت پایداری، افول شورای ائتلاف؛ این شاید درستترین تعبیری باشد که از شایعه جدید تغییرات در دولت بتوان استخراج کرد. آنچه مطرح شده این است که پرویز فتاح بهجای مخبر راهی پاستور میشود تا سِمت معاون اولی را پس از کشوقوسهای فراوان بر عهده بگیرد. تغییرات گویا به همینجا خلاصه نمیشود و از قرار معلوم زاهدیوفا نیز قرار است بعد از خداحافظیِ خودخواستهی محسن رضایی بهجای او در ساختمان معاونت اقتصادی دولت مستقر شود. این خبر را صبح امروز یک کانال تلگرامی منتشر کرده است. محتوای خبر البته چندان دور از ذهن به نظر نمیرسد؛ چه اینکه انتقادات درباره وضعیت اقتصادی و نوع تصمیمات دولت در این حوزه فزاینده شده است.
مسعود میرکاظمی برای پیشبرد تصمیمات و ایدههایی که در ذهن دارد با مقاومت فراوانی در جناح مقابل خود در کابینه مواجه است. او تا امروز مصرانه نظریات اقتصادیاش را پیگیر بوده و در جلسات تصمیمساز تلاش فراوانی کرده تا آنها را به ثمر برساند. او اما نیاز به یار کمکی در دولت دارد تا بتواند راحتتر در سال سخت اقتصادی۱۴۰۲ تنظیمات اقتصادی را انجام دهد.
نگاهی دقیقتر و موشکافانه به دولت رئیسی نشان میدهد که حلقه سیاسی پیرامون آقای رئیسجمهور به میرکاظمی نزدیکتر است؛ حلقهای که البته چندان «دوربینی» نیست. میرکاظمی به واسطه حمایت همین افراد تا امروز توانسته بر صندلی خود تکیه بزند. حالا آمدن فرد تازهای -که به این حلقه نزدیک است- به درون کابینه، جانی تازه به اراده اقتصادی او خواهد بخشید. افزون آنکه شنیده می شود تغییر دومی که در دولت رخ میدهد به نفع همین گروه سیاسی و تحکیمکننده جایگاه میرکاظمی خواهد بود؛ آمدن پرویز فتاح به کابینه آقای رئیسی.
فتاح را جدای از نگرشها و جهتگیریهای سیاسیاش میتوان از جمله افراد عملیاتی و پیشرو به حساب آورد. آمدن او و معاون اولشدنش احتمالا به خاطر تسریع در پروژههای کلان دولت و پیشبرد اهدافی تعیینکننده است. رخ دادی که به یکباره مخبر را به نماد وضع موجود و رفتنش را تبدیل به نویدی برای بهبود اوضاع خواهد کرد.
فتاح میتواند به برخی مباحثات و کشمکشها پایان دهد اما برای تحلیلگران مسائل سیاسی این مسئله هم مهم است که آمدن فتاح به دولت آرایش سیاسی کابینه را به چه شکل تغییر خواهد داد؛ به این معنا که وزن طیفهای سیاسی درون دولت چگونه خواهد شد. تا قبل از آنکه سید ابراهیم رئیسی گزینه پایداریها برای ریاستجمهوری باشد، همیشه پرویز فتاح در کنار سعید جلیلی محبوب و مناسب پایداریها برای حضور در انتخابات بوده است.
سید ابراهیم رئیسی در انتخابات ریاستجمهوری در نهایت فرد مورد حمایت شورای ائتلاف اصولگرایان بود؛ شورایی که چند طیف از اصولگرایان در آن حضور داشتند و انتخاب افرادی چون محسن رضایی، محمد مخبر، احسان خاندوزی و… حاصل این تعاملات بود. حالا اما به نظر میرسد که دولت به نفع پایداری یکدست شده و با قدرتگرفتن پایداری افول شورای ائتلاف را شاهد خواهیم بود.
باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا سید ابراهیم رییسی حاضر می شود این تغییرات احتمالی مورد خواست پایداری ها را انجام دهد یا خیر.
