به گزارش سایت خبری مدارا؛ این روزها شعارهای مربوط به تنگه هرمز داغ است، شعارهایی که بوی تهدید میدهد اما توان تهدید و ادامهی ایستادن بر روی آن تهدید بنظر نمیرسد وجود داشته باشد. از سوی دیگر عادت به این نوع رفتارها واکنشهای تندی را نیز بر علیه ایران بخصوص درمیان متحدین شرقی ایجاد میکند. زیرا چینی ها متحد و علاقه مند به هیچ کشوری نیستند و انرژی برایشان شوخی ندارد که منتظر اکت های سیاسی نمایندگان مجلس ایران باشند و صنعت و اقتصاد خود را برای یک میلیون بشکه نفت ایران به خطر بیندازند.
مرتضی بهروزی فر، کارشناس حوزه انرژی، در آغاز درباره اهمیت تنگه هرمز در زمینه صادرات نفت گفت: بجز تنگه هرمز آبراه های دیگری هم وجود دارد که نفت بیشتری هم از آن صادر شود اما از این تنگه، نفتی می گذرد که تولید این منطقه است و کشور های نفت خیز منطقه از آن استفاده می کنند و اگر اشتباه نکنم ۴۰ درصد کل نفت تجارت شده دریایی از این تنگه می گذرد. با توجه به اینکه آمریکا تقریبا وابستگی اش به واردات نفت به صفر رسیده است و اگر بخواهد واردات داشته باشد از آمریکا جنوبی استفاده می کند این منطقه برایش اهمیت نفتی ندارد. وقتی آمریکا وارد کننده نفت بود بزرگترین صادر کننده به آن ونزوئلا بود و بخش عمده نفتی که از خلیج فارس تولید و صادر می شود بیشتر به سمت شرق می رود.هرچند قبلا روسیه نفت اش را در اروپا مصرف می کرد اما از زمان جنگ به آسیا جنوب شرقی محدود شده است و باعث شده بخشی از نفت تنگه هرمز به اروپا برود اما جهت گیری عمده نفت تنگه به سمت چین است.
وی در ادامه نسبت به استفاده سیاسی از انرژی افزود:در کشور های منطقه تنها کشوری که تا الان از نفت و انرژی به عنوان اسلحه استفاده نکرده است ایران است و این می تواند برای ایان یک نقطه قوت باشد که به نفت فقط به عنوان یک مسئله اقتصادی نگاه کند و می تواند به عنوان یک تامین کننده مطمئن تر برای کشور های جهان باشد اما اعراب در سال ۱۹۷۳ از نفت به عنوان اسلحه استفاده کرده اند.
این کارشناس انرژی سپس درباره تاثیر شعار های سیاسی مبنی بر محدود سازی تنگه هرمز افزود:این حرف ها شعار است شاید در مسائل سیاسی لازم باشد بلوف بزنند اما مشکل از اینجا شروع می شود که این شعار ها را به عنوان حقیقت بپذیرند.این را در نظر داشته باشید که بیشترین نفت جهان از سوی کشور های منطقه صادر می شود و مقاصد آن هر جا که باشد اگر بخواهد با این شعار ها تحت تاثیر قرار بگیرد و در معرض هرگونه ریسک قرار بگیرد بقیه کشور ها مقابل ایران خواهند ایستاد مثلا چین واکنش نشان می دهد اما اینکه تصور کنیم ما می توانیم صادرات منطقه را تحت تاثیر قرار دهیم بنظر من دور از ذهن است هرچند بهتر از من می دانید که در طول جنگ هم این اتفاق نیوفتاد و یک روز هم پیش نیامد که تنگه هرمز بسته شده باشد.
بهروزی فر در پایان نسبت به دور زدن تنگه هرمز توسط کشور های عربی گفت: یکی از مشکلات همین است از زمان احمدی نژاد هم این مسئله مطرح شد و کشور های منطقه طرح هایی را در دست اجرا قرار دادند که بخواهند وابستگی شان به تنگه هرمز را کاهش دهند و امارات صادرات نفت را از منطقه خلیج فارس به دریا عمان منتقل کرد و عربستان نیز خطوط خود را تا ۶میلیون بشکه به غیر از خلیج فارس در اختیار دارد.ما اگر بخواهیم این مسئله را به عنوان استراتژی در نظر بگیریم نه تنها به نفع ما نخواهد بود بلکه اهمیت خلیج فارس را کاهش می دهد و ما متضرر خواهیم بود.ایران تنها کشور منطقه است که هیچ امکانی غیر از صادرات از این منطقه ندارد.حتی عراق در دهه هفتاد خط لوله ای داشت که نفت خود را از طریق سوریه صادر می کرد یا کویت هم این کار را می تواند انجام دهد.مانور دادن روی تنگه هرمز به ضد تنگه تمام خواهد شد.