پروانه سلحشوری: احزاب اصلاح طلب از «وسط بازی» که به آن معروف شده‌اند دست کشیده و با مردم همراه شوند
افراد و احزاب اصلاح طلب از «وسط بازی» که به آن معروف شده اند دست بردارند و با مردم همراه شوند. به نظر می رسد مردم راه خود را انتخاب کرده باشند و همانطور که آقای خاتمی در آخرین بیانیه خود از شعار زیبای زن- زندگی- آزادی نام می برد و در ادامه به نتیجه رسیدن این جنبش را نوید داده اند، می‌تواند شروع جدیدی برای جریان اصلاح طلبی بوده و احزاب اصلاح طلب با قاطعیت تمام پشت سر آقای خاتمی که اکنون به خواست مردم رسیده است قرار بگیرند و خواستار تغییرات بنیادین باشند.
به گزارش سایت خبری مدارا؛ پروانه سلحشوری، نماینده تهران در مجلس دهم در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: دور دهم پس از ر‌د صلاحیت گسترده داوطلبان نمایندگی مجلس و به قول سعید حجاریان در غیاب ژنرال های اصلاح طلب لیست امید شکل گرفت. گفته می شود حداقل صد و پنجاه نفر توسط آن لیست به مجلس دهم راه یافتند. همان موقع میثاق نامه‌ای از افراد مورد حمایت گرفته شد که پس از راهیابی به مجلس به جریان اصلاح طلبی وفادار بمانند. بعد از تشکیل مجلس دهم و شکل گیری فراکسیون امید، تعدادی از همین افراد لیست امید با افرادی که مستقل آمده بودند، فراکسیون مستقلین مجلس دهم که در حدود صد نفر بودند را تشکیل دادند. در حقیقت اکثر تصمیمات مجلس در دست این گروه بود که مورد اعتماد رییس مجلس نیز بودند و از افراد شاخص آن می توان آقایان نعمتی و جلالی از لیست امید تهران را نام برد. این اولین انشقاق در نمایندگان لیست امید بود.
علی رغم تلاش‌های فراوانی که برخی از اعضای فراکسیون امید در مجلس دهم انجام دادند، اما ناکامی و نارضایتی مردم به گونه ای رو به فزونی گذاشت که علی رغم تایید صلاحیت پنجاه درصد از نمایندگان دور دهم تهران برای دور یازدهم اما هیچکدام موفق به اخذ صد هزار رای هم نشدند. البته بیشتر از نارضایتی از نمایندگان، مردم پی برده بودند که تغییر از صندوق رای حاصل نمی شود و انتخابات بیشتر از آنکه نماد دموکراسی باشد، نمایشی از عوام فریبی است. در دو انتخابات اخیر مردم نشان دادند که دیگر امیدشان به صندوق رای امیدی واهی و کاذب است.
لیست امید مجلس دهم از «تکرار» آقای خاتمی رای آورده بود. همچنین خاتمی اعتبار خود را علاوه بر لیست امید، خرج دو دوره انتخابات ریاست جمهوری برای روحانی کرد. با این توصیف، اما شرایط روزبروز بدتر شد. سه رویداد مهم جنبشی در دورانی که گفته می شد اصلاح طلبان ریاست جمهوری و تا حدی مجلس را در دست داشتند رخ داد. از طرف دیگر در سال‌های ۷۸، ۹۶ و ۹۸ شاهد اعتراضات مردم بودیم. اتفاق تاسف بار سال ۹۸ در زمان دولت روحانی و سال پایانی مجلس دهم رخ داد که اصلاح طلبان نیز در این مجلس نقش داشتند. دریغ و درد که بجز نامه ۷۷ نفر(در اعتراض به وقایع سال ۹۸) و چند نطق در مجلس دهم، اعتراضی از طرف آنها رخ نداد. این در حالی بود که برای همان ۷۷ نفر و برخی از نمایندگان مجلس دهم هم پرونده سازی شد.
نا امیدی کامل از جریان اصلاح طلبی از دی ماه ۹۶ با شعار «اصلاح طلب – اصول گرا» دیگه تمومه ماجرا شروع شد. هر چه بود با استقبال حاکمیت و نیروهایی که این طیف را «وسط باز» و مقوم جمهوری اسلامی می دانستند روبرو شد. جریان اصلاح طلبی هم نتوانست در این مدت دست به بازسازی یا خود انتقادی بزند و تغییرات تا حد تغییر نام(جبهه اصلاحات)باقی ماند. اصلاح طلبی شامل طیف گسترده ای می شد یا می‌شود. از احزاب و افرادی که صندوق رای را تنها راه نجات می دانند تا طیف هایی که به این نتیجه رسیده اند که صندوق رای با سبک موجود جواب نمی دهد. حال «ابرجنبش» فعلی(به تعبیر دکتر پیران) محک مهمی برای جریان اصلاح طلبی است که حکومت حتی نقش واسط حداقلی را برای آن ها نیز نمی پذیرد. از طرف دیگر در بین مردم هم به نظر می‌رسد که سطح نارضایتی از اصلاح طلبان به گونه ای است که حداقل بخشی از مردم نابسامانی های موجود را در رای دادن و امید بستن به اصلاح طلبان می دانند.
جریان اصلاح طلبی نیاز به نقد دارد، اما نقد نیز از طرف برخی از افراد و احزاب این جریان متاسفانه پذیرفته نمی شود و با واکنش های تند رو به رو می شود. افراد خاصی از احزابی که در جبهه اصلاحات نقش اصلی در این جریان دارند معتمد آقای خاتمی بوده و به ایشان مشاوره می دهند. پس، از یک طرف نقش کلیدی آقای خاتمی در این جریان است و از طرف دیگر احزابی که نقش بسیار پررنگتری نسبت به سی و یک حزب که جبهه اصلاحات را تشکیل می دهند وجود دارد. دو حزب کاملا تشکیلاتی و تاثیرگذار این جبهه کارگزاران سازندگی و حزب اتحاد ملت هستند، گرچه نظرات این دو حزب شبیه به هم نیست و رویکردهای هر دو حزب متفاوت است. در این میان حزب اتحاد ملت در اکثر حوادث در سمت مردم قرار گرفته است. البته قابل ذکر و توجه است که این نیز در حد پند و اندرز و همچنین تبیین شرایط موجود است. حال شنیده شده است که اخیرا تعدادی از اصلاح طلبان از سوی بخش یا بخش‌هایی از حکومت برای گفتگو دعوت شده‌اند. این در حالی است که حاکمیت پیش شرط‌هایی تعریف کرده است که دورنمای مثبتی ارائه نمی دهد. عباس عبدی در نوشته ای ابراز داشته است که؛ «به حکومت فرصت اصلاح داده شود».
متاسفانه به نظر می‌رسد که حکومت تنها راه را سرکوب می داند و هر روز به تعداد خانواده هایی که عضوی از آن ها یا کشته شده و یا در زندان هستند، افزوده می شود که با این روند، گذشت و عقب نشینی از طرف معترضان این بار بعید به نظر می‌رسد.
تا حاکمیت از تمام قدرتش برای سرکوب استفاده کرده است و اذعان به ۲۰ هزار زندانی و دادن حکم اعدام توسط قاضی که اظهار می کند برای بازدارندگی چنین کاری را می کنند نه اینکه متهم الزاما جرم مستحق اعدام را مرتکب شده باشد که متاسفانه این بازدارندگی به نظر می‌رسد با هدف ایجاد ترس و ارعاب معترضان صورت می‌گیرد. در این شرایط به نظر می‌رسد مطلوب آن است افراد و احزاب اصلاح طلب از «وسط بازی» که به آن معروف شده اند دست بردارند و با مردم همراه شوند. به نظر می رسد مردم راه خود را انتخاب کرده باشند و همانطور که آقای خاتمی در آخرین بیانیه خود از شعار زیبای زن- زندگی- آزادی نام می برد و در ادامه به نتیجه رسیدن این جنبش را نوید داده اند، می‌تواند شروع جدیدی برای جریان اصلاح طلبی بوده و احزاب اصلاح طلب با قاطعیت تمام پشت سر آقای خاتمی که اکنون به خواست مردم رسیده است قرار بگیرند و خواستار تغییرات بنیادین باشند. در این راه برسمیت شناختن خیابان، تغییر هدفمند و روشمند در این جریان است و می‌تواند گروه‌هایی که هنوز به جنبش نپیوسته‌اند را همراه کند. به احتمال زیاد اگر این جریان قاطعانه و هدفمند از جنبش مردم حمایت کند، هزینه های کمتری مردم خواهند داد. اکنون شرایط کشور به گونه ای می‌رسد که سکوت در مقابل اتفاقات رخ داده، سکوت در مقابل جان‌هایی است که از دست می‌رود، روان‌هایی است که تا زنده هستند آسیب شدیدی دیده اند، چشم هایی است که دیگر نمی بینند و در نهایت پدر و مادرهایی است که فرزند کودک، نوجوان و جوان خود را از دست داده‌اند. فصل سردی است، پاییز خونباری است. سکوت جایز نیست.
اخبار مرتبط:
