رمزگشایی از قطعنامه ضدایرانی شورای حقوق بشر
یک کارشناس مسائل بین الملل در تشریح دلایل تصویب قطعنامه ضدایرانی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد علیه ایران گفت: حوزه منطقه ای و نظام بین الملل نمایانگر آن است که زمینه پروری و زمینه سازی های لازم برای بردن ایران در ابعاد گوناگون مکمل پرونده هسته ای در فصل هفتم سازمان ملل متحد فراهم بیاید.
به گزارش سایت خبری مدارا؛ در روزهای پایانی هفته گذشته، قطعنامه ضد ایرانی در شورای حقوق بشر به تصویب رسید که بر اساس آن قرار است کمیته حقیقت یابی در مورد اعتراضات اخیر در کشورمان تشکیل شود. درخواست مشترک آلمان و ایسلند جلسه ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل برای بررسی «وضعیت حقوق بشر» باعث و بانی این اتفاق بود. این قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل با ۲۵ رأی موافق، شش رأی مخالف و ۱۶ رأی ممتنع به تصویب رسید. در ایران واکنش ها به این ماجرا تند بود و اخیرا سخنگوی وزارت خارجه خبر داده که تهران قصد همکاری با کمیته حقیقت یاب را ندارد.
در خبرآنلاین با مهدی مطهرنیا، کارشناس مسائل بین الملل در مورد تصویب قطعنامه حقوق بشری به گفتگو نشستیم.
مطهرنیا درباره تصویب این قطعنامه علیه ایران گفت: قطعنامه حقوق بشری که در چارچوب تغییر و تحولات دهه های اخیر در تبدیل کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل به شورای حقوق بشر سازمان ملل به عنوان یکی از ارکان اساسی این سازمان مورد توجه قرار گرفت، موجب شده تا سطح مصوبات این شورا اگر چه ضمانت اجرای قدرتمندانه ای را از منظر ارایه شکلی و حقوقی به خود اختصاص نمی دهد اما در محتواسازی برای حرکت رکن اصلی سازمان ملل متحد در جهت برخورد با کشورهای هدف را مورد توجه قرار دهد. به هر تقدیر در منشور سازمان ملل متحد و در فصل هفتم و بر اساس قوانین مندرج در آن نقض یا تهدید امنیت بین المللی، صلح جهانی و حقوق بشر، سه رکن از ارکان اساسی تحرکات جامعه جهانی علیه کشورهایی است که این تهدیدات را متوجه جامعه بشری می کنند.
مطهرنیا تاکید کرد: شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و انچه کمیته حقیقت یاب آن برای بررسی مسائل داخلی ایران، آنهم با ضرب العجل دو ماهه مسائل را مورد توجه قرار می دهد و خیزش اعتراضی در ایران را با عنایت به برخورد حاکمیت با آن در یک وجه بین المللی با تعداد ارای بالا به تصویب رساند. بدین ترتیب باید بگوییم با تصویب تشکیل کمیته حقیقت یاب در مورد اعتراضات ایران و در مورد برخورد با معترضین در بازه زمانی دو ماه، به عنوان یک امر سریع و قابل حصول، در وضعیت کنونی داخل ایران، حوزه منطقه ای و نظام بین الملل نمایانگر آن است که زمینه پروری و زمینه سازی های لازم برای بردن ایران در ابعاد گوناگون مکمل پرونده هسته ای در فصل هفتم سازمان ملل متحد فراهم بیاید. باید بپذیریم که در داخل کشور اعتراضات متمایز از هم اما هم ریشه، خود را بیش از پیش بروز و ظهور بخشیده است. از سال های ۹۶، ۹۸ و اعتراضات گوناگونی که با چارچوب های صنفی و معیشتی خود را نشان داد و در شهریور و مهر امسال به آبان گستره بیشتری پذیرفت، نشان می دهد که مساله اعتراض و نوع برخورد با معترضین مورد توجه جامعه جهانی قرار گرفته. مجموعه ایرانیان در داخل و خارج از کشور توانسته اند به جلب توجه افکار عمومی جهان به ایجاد فضایی رهنمون شوند که توانسته بالغ بر ۳۰ کشور جهان را در مسیر درخواست تشکیل این شورا برای بررسی تشخیص وضعیت موجود در ایران قرار دهد. بر این اساس باید بگوییم اکنون جمهوری اسلامی ایران، با توجه به افزایش سطح تحریم ها در حوزه تحریم های هسته ای، مطرح بودن مسائل مربوط به منطقه و اکنون مسائل داخلی، بیش از همیشه تحت فشار قرار می گیرد. همراهی و همگرایی ائتلافات عربی ـ عبری و اضافه شدن وجه غربی به آن محاصره منطقه ای ایران را افزایش می دهد. یکی از مهم ترین استخوان بندی های موجود در این زمینه پرونده حقوق بشر بر اساس مصوبه اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل خواهد بود.
این استاد دانشگاه در پایان گفت: اروپا و امریکا خود را در جبهه گسترش دموکراسی در جهان می دانند. این معنا و این پرسش که چرا آنها رفتاری این چنینی دارند، باید گفت با توجه به قوانین حقوق بشر و تعاریفی که از این قوانین در گفتمان لیبرال دموکراسی در غرب اتفاق می افتد، دلیل این موضوع است. آنها از همه سازمان های بین المللی خود بهره می برند تا بتوانند زمینه های فشار بر ایران را فراهم کنند. البته در لایه های درونی آنها اهداف سیاسی و اقتصادی خود را در منطقه دنبال می کنند.
اخبار مرتبط:
