یک تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: به همان اندازه که سهم‌خواهی پایداری ها بی‌ربط است، سهم‌خواهی اصلاح‌طلبان تندرو هم منطقی ندارد. تندروهای هر دو جناح در لطمه‌زدن به دولت پزشکیان جناح مثل دو لبه یک قیچی‌اند.

جامعه‌شناس اصولگرا گفت: اصولگرایی برای آنکه بماند دائم نام اصلاحات را مطرح می کند. امروز جبهه های سوم در حال شکل گیری است، به همین دلیل مجلس آینده را قشنگ و خیلی گل من گلی می بینم.

بیادی گفت: دیگر مردم از طرح دوقطبی و صحنه سازی های دوجناح اصولگرا و اصلاح طلب عبور کرده‌اند و دیگر فضای سیاسی کشور به آن دوقطبی گذشته بر نمی گردد. اگرچه بعضی از ائتلافهایی که وجه همکاریهای خود را با دیگران مخصوصا با جامعه روحانیت «اشتراک صفر» بیان داشته‌اند با توجه به اتصالشان به باندهای متصل به قدرت و ثروت با تمامیت خواهی ، جهت کسب همه کرسیهای مجلس ، انتخابات حداقلی برایشان مطلوب‌تر خواهد بود.

متقی‌فر گفت: اگر قاطبه نمایندگان انقلابی نباشند، نظام آسیب می‌بیند زیرا راه خودشان را می‌روند و وارد معاملات اقتصادی می‌شوند که نمونه‌های آن، کم نیست.

فعال سیاسی نزدیک به جریان اصلاحات گفت: سوء مدیریت‌ها در خودروسازی موثر هستند کما اینکه وقتی یک نفر مدیر می‌شود همه پسر خاله‌ها و پسر عمه‌ها را به همراه خود می‌برد و یا اینکه با تغییر رئیس جمهور و وزیر از بیخ همه ارکان شرکت از جمله مدیرعامل به دلیل همفکر و همسو نبودن، هم دانشگاهی نبودن، در یک مسجد نبودن، اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی جارو می‌شوند و همه را بیرون می‌ریزند.

روزنامه اطلاعات نوشت: کشور دچار «فساد» فراگیر شده است. مردم مدام شاهد ضعف‌های مدیریت کلان در کشور هستند و لاجرم به‌هم‌‌ریختگی نسبت معقول رابطه «دولت ـ ملت»، اصلی‌ترین بحران کنونی است.

محمدرضا باهنر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفت: سال ۹۶ و ۹۸ بیشتر بهانه‌ها، مسائل اقتصادی و موضوعاتی مثل گرانی‌ها و بنزین بود اما شروع اعتراض‌ در سال ۱۴۰۱ بیشتر با مسائل فرهنگی بود.

عباس عبدی نوشت: سنت برای نواصولگرایان یک سکوی پرش است و هیچ تقیدی به آن ندارند. خیلی راحت همه‌چیز را قربانی کسب و حضور در قدرت می‌کنند. در یک کلام آنان هیولای فرانکنشتاین بودند که برای ترساندن اصلاح‌طلبان ساخته شدند.