فعال سیاسی نوشت: بدبختانه از زمانی که غلو و افراط به عنوان یک ارزش در کشور مطرح شده، راه بالا رفتن شماری از اهل تکفیر و تفسیق و لعن از نردبان قدرت هم گشوده شده است! اگر جلوی آزادی عمل این افراد که در جای جای حکومت می‌توان ردی از آنان یافت، از هم اکنون گرفته نشود، فردا روزی آنان فتوای تکفیر و قتل بسیاری از مردم و حتی علمای شیعه را هم صادر خواهند کرد.

تحلیلگر مسائل سیاسی کشور به اظهارات اخیر جلیلی واکنش نشان داد.

احمد زیدآبادی در واکنش به مطلب کیهان نوشت: روزنامۀ کیهان در گزارش صفحۀ اول خود با عنوان "اسب زین‌شده زیر پای دولت چهاردهم" تصویری از شرایط کنونی اقتصاد کشور ارائه کرده است که گویی مسعود پزشکیان قرار است "بهشت موعود" را تحویل بگیرد!

مسعود پزشکیان در حالی قبای ریاست‌جمهوری را به تن کرده است که جز معدود روزنامه‌ها و سایت‌های داخلی کم‌اثر، هیچ تریبون فراگیری برای دفاع از عملکرد خود ندارد.

تحلیلگر مسائل کشورمان نوشت: هیچ "مجاهد"ی را نباید به صرفُ مجاهد بودنش در پستی گماشت که اهلیت و شأنیت و تخصص آن را ندارد، حال این مجاهد چه مجاهد واقعی صحنۀ کارزار باشد و چه مجاهد دروغینِ "روز شنبه"!

فعال سیاسی اصلاح‌طلب نوشت: اصولگرایان بی‌دلیل مردم رأی دهنده را سرزنش می‌کنند. در درجۀ اول، آن‌ها خودشان مسئول شکست‌شان هستند. اگر به جای سعید جلیلی با آن اطرافیان و حامیان هراس‌انگیز و بعضاً بی‌نزاکت و قلدرمآب یک چهرۀ معقول‌تر و معتدل‌تر از جناح خودشان را به صحنه می‌فرستادند، به احتمال زیاد سرنوشت انتخابات به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.

احمد زیدآبادی نوشت: پورمحمدی در بین نسل جدید چهره‌ای ناشناخته بود و برای نسل‌های قبلی هم آوازۀ دلپسندی نداشت. از آنجا که او به صورت فردی وارد انتخابات شده بود، از همان ابتدا توسط احزاب و گروه‌های سیاسی نادیده گرفته شد.

این «دور دوم» چه مسئولیت ناخواسته، سنگین، هولناک و تراژیکی به دوش آن دسته از منتقدان وضع موجود گذاشت که به انحاء مختلف از زیر بار حضور در انتخابات فراری بودند.

احمد زیدآبادی در کانال تلگرامش در مطلبی با عنوان «بوی شکست» نوشت: کناره‌گیری کاندیداهای "جبههٔ نیروهای انقلاب" به نفع یکدیگر، حتی اگر در فرصت باقیمانده عملی شود، بعید است کمکی به آنها کند.

از قضا نگاهی به اطرافیان برخی از کاندیداهایی که در مناظره‌ها آرام و مؤدب ظاهر شده‌اند، مو بر تن آدم سیخ می‌کند! برخی از این اطرافیان، در زبان و گفتارشان، هر رقیب و مخالفی را می‌درند وای به عمل‌شان!