روزنامه اطلاعات نوشت: آنهایی که به عنوان هوادار تیم ملی به بحث‌‌و‌جدل با مخالفان و تولید محتوای تنش‌زا مشغول هستند، نتیجه عملکردشان چیزی جز تخریب روحیه اعضای تیم نخواهد بود. باید مدیران ارشد ورزش هرچه سریعتر برای سروسامان دادن به فعالیت این افراد اقدام کنند.

روزنامه اطلاعات نوشت: نپرسید مشکلات چیست و دست انکار را قطع کنید. باید مرهم بگذارید و التیام ببخشید. هیچ راه دیگری نیست جز راه دشوار التیام…، وگرنه همه بازنده خواهیم بود.

متأسفانه برخی مقامات و اصحاب قدرت و رسانه و منبر و خطابه چنین گمان می‌کنند که اصولاً هر آنچه شاهد آنیم محصول جنگ رسانه‌ای دشمنان قسم خورده ایران و نظام است و در این طرف هیچ گرهی و یا غفلت و اشتباهی در کار نبوده و نیست.

روزنامه اطلاعات نوشت: دهه هشتادی‌هایی را که فعلا پیش‌قراولی دهه نودی‌ها را گردن گرفته‌اند، ببینید و بشنوید و خواست هاشان در آزادی و فراغ و فرح زندگیشان را یکسره حمل بر بی‌قانونی و‌ کژتابی و آنارشیسم و به خصوص برهنگی نکنید.

روزنامه اطلاعات نوشت: از مدت پیش مشخص بود که گشت ارشاد و حتی این نحوه تأکید بر حجاب اجباری نقض غرض است اما عده‌ای بدون توجه به سابقه اخلاقی و فرهنگی و تمدنی مردم می‌گفتند اگر گشت ارشاد را برداریم و یا پوشش را به اختیار خود جامعه بگذاریم چنان اوضاع حجاب به هم می‌ریزد که عده‌ای در خیابان عریان می‌شوند!

پس از انقلاب چند برنامه پنجساله توسعه داشته‌ایم که قرار بوده و هست که دورنمای توسعه و پیشرفت کشور را جلوی چشم داشته و همه حرکتهای نظام تصمیم‌گیری براین اساس تنظیم شود. قاعدتاً تنظیم بودجه سالانه هم باید تابعی از این برنامه باشد. اما هر سال به هر بهانه‌ای از جمله توجیه شرایط خاص، از آن عدول می‌شود.

روزنامه اطلاعات نوشت: جامعه همچنان خشمگین است و نجیبانه و صبورانه در انتظار تغییر و اصلاح رویکرد حاکمیت.

بهتر است به برخی مدیران و مسئولان کشور از سخنان زیاد و تحکم‌آمیز و نهایتاً حساسیت برانگیز خودداری نمایند و اجازه دهند عقلا و متخصصان در زمینه‌ای که مهارت و صلاحیت دارند سخن گویند.

روزنامه اطلاعات نوشت: اگر هم قرار بود این حوادث اجتماعی به جایی برسد و کاری کند، شما نخودهای ناپز با ریختن این خبرهای یخ در دیگ جوشانِ اعتراضات، هر بار آن را از قُل و جوش انداختید و به ابتذال کشیدید با این فرم و کیفیت از انعکاس خبر.

در پایان کار دولت سابق گامهای خوبی در باره برجام برداشته شده بود و به نظر می‌رسید اکنون هم با مقداری دقت و واقع گرایی در گفتگو و معامله، هم می‌توانیم منافع مذکور را به دست آوریم و هم به تثبیت هژمونیک یا برتری مواضع و موقعیت کشور اهتمام ورزیم. اگرنه، حداقل می‌توان بخشی از مشکلات و نیازهای داخلی را برطرف کنیم و مقداری از سرمایه‌های مسدود شده در کشورهایی چون کره‌جنوبی و چین را به داخل منتقل کنیم.