روایتی از محله «سبیلآباد» تهران/ مه جبین خانم: اگر شوهرم سبیل نداشت زنش نمیشدم!
در محدوده جنوب غرب تهران، درست همان جایی که ریل راهآهن تهران ـ اهواز آن را قطع میکند، محلهای با اسم بامسمایی وجود دارد که اهالی «سبیلآباد» صدایش میزنند و خود ساکنان گرچه از این نام بدشان نمیآید اما اگر ازشان بپرسید که محلهتان کجاست قطع به یقین میگویند که بچه کوی زاهدیاند. راستش را بخواهید در همین چندساعتی که در کوچهپسکوچههای محله قدم زدیم دستگیرمان شد که چرا به اینجا «سبیلآباد» میگویند. از هر ۱۰ نفری که از جلویمان رد میشدند ۸ تایشان بدون استثناء سبیلو بودند از جوانهای ۱۷ـ ۱۸ ساله تا مردان سالخورده. در گزارش پیشرویتان حرف دل تعدادی از ساکنان محله سبیلآباد تهران را با اسامی مستعار آوردیم به اصرار خودشان؛ دلیلش را فقط خدا میداند، شاید میخواهند که محلهشان همچنان گمنام بماند و مبادا پای غریبهها بیش از این به اینجا باز شود.