دیروز دونالد ترامپ در گفتوگو با مجله آمریکایی تایم گفت: «فکر میکنم ما با ایران به توافق خواهیم رسید» و در ادامه اظهار داشت: «البته اگر نتوانیم به توافق برسیم، من ممکن است با میل خود وارد جنگ شوم»!
ده سال پیش، زمانی که باراک اوباما، رئیسجمهور وقت ایالات متحده و دیگر رهبران جهانی به توافقی با ایران برای محدود کردن برنامه هستهای این کشور رسیدند، عربستان سعودی ناراضی بود.
این پرسش شکل میگیرد که تهران تا چه اندازه آمادگی شروع مناسبات تجاری با آمریکا را دارد؟ که با برخورداری واشنگتن از منافع اقتصادی توافق احتمالی به نوعی بقای این توافق تضمین شود و این که چه برنامهای برای این کار دارد؟ اگر هم فرضا دولت برنامهای داشته باشد، تا چه اندازه قابلیت اجرا دارد؟
کیهان نوشت: ترامپ، اگرچه اصرار دارد خود را «غیرقابل پیشبینی» معرفی کند تا آمریکا را از قید و بند تعهدات برهاند، ولی او یک «سایکوپاتِ غیرقابل اعتماد» است.
نیویورکتایمز نوشته که دولت آمریکا در حال بررسی بودجه پیشنهادی است که در صورت تصویب، «تقریبا تمام بودجه تخصیصی به نهادهای بینالمللی از جمله سازمان ملل و ناتو» را قطع خواهد کرد.
دولت ترامپ با هدفی ساده آغاز به کار کرد: وادار کردن ایران به برچیدن برنامههای هستهای و موشکیاش. اما مذاکرهکننده ارشد دولت آمریکا لحنش را نرمتر کرد و سپس مجبور به عقبنشینی شد.