انتقادها به وضعیت موجود و عملکرد دولت در ‌حالی در مجلس طنین‌انداز شده‌ است که انتظار می‌رفت در پس سایه یکدست‌شدن قدرت در میان اصولگرایان، همان‌گونه که قبل از انتخابات ریاست‌ جمهوری مدعی بودند، به رفع مشکلات اقتصادی، اجتماعی و... بینجامد.

عباس عبدی نوشت: شرایط جامعه ایران مطلقا به بیش از آغاز اعتراضات برنخواهد گشت. اتفاقات و شعارهایی که در سطح جامعه داده شده، مسائلی که در سطح هنرمندان، ورزشکاران و دانشگاه‌ها و رسانه‌ها رخ داده است، شرایط را غیر قابل بازگشت کرده است.

ماهیت اعتراضات دو ماه اخیر در کشور چیست؟ آیا این یک حرکت زنانه است؟ یا متعلق به «دهه هشتادی ها»؟! در این باره تعابیر و تفاسیر مختلفی مطرح می شود. هر شخصیت یا رسانه ای، و هر جناح سیاسی بر اساس خاستگاه یا منظر خاص خود برداشتی متفاوت از مجموعه این اتفاقات را عنوان می کند.

سالها اصلاح‌ طلبان هشدار می دادند که امیدواری مردم به اصلاحات و حتی دولت اعتدالی حسن روحانی توانسته مردم را همچنان با نظام سیاسی ایران پیوند بزند. اما گوش اصولگرایان بدهکار نبود. برای همین در انتخاباتهای سال 98 و 1400 به دنبال مشارکت حداقلی رفتند تا خروجی صندوق رای را تضمین شده به دست بیاورند. در نهایت توانستند با هزینه های فراوان قدرت را یکدست کنند.

دبیرکل حزب جمهوریت می‌گوید: متاسفانه بعضی از بزرگان اصلاح‌طلبی حرف نمی‌زنند و بنا را بر سکوت گذاشته‌اند، چون نمی‌خواهند هزینه بپردازند. آن هم در شرایطی که اصلاح‌طلبان از همه چیز و همه‌جا محروم هستند. بنابراین دلیلی برای محافظه‌کاری نمی‌ماند.

اصولگرایان نوشتند: پرچم ما گفت و گوست و انقلاب ما، انقلاب اقناع است. این که آیا آن بانوی بی حجاب، شخصاً و بدون هماهنگی و به طور بی سابقه ای بدون حجاب به مراسم ۱۳ آبان رفته (که اصل را بر این می گذاریم) یا این که او را آورده اند تا بعداً این گونه استفاده تبلیغی کنند، بر ما معلوم نیست و اهمیتی هم ندارد. مهم، همین جمله آخر و تحلیل های مترقی اصولگرایان است ... وقتی با چنین اقلیت مطلقی مدارا می شود و چنان صحنه زیبایی به وجود می آید، حساب کنید اگر با خواسته های اکثریت چنین تعاملی شود، ایران ما، چه بهشت روح افزایی خواهد شد!

نخست‌وزیر سابق اسرائیل و ائتلاف راست‌گرای متحد با او در انتخابات پیروز شدند.

این روزها برخی نوجوانان در حرکتی زشت به روحانیون توهین می‌کنند.

هرچند دولت در ایران در دست یک طیف حاص سیاسی قرار دارد، اما گویا این اتفاق باعث نشده تا دعوای حزبی آن‌ها به پایان برسد.

تحلیلگر مسایل کشور نوشت: الان فعالان سیاسی نواصولگرا در عرصه سیاست، فقط از حیث شهرت است که نان می‌خورند، و الا فهم و درک سیاسی متعارف آنان اندک است. مثلا قبلا افرادی چون ناطق، باهنر، توکلی، لاریجانی، و محبیان سیاستمداران این جریان بودند حالا حسن عباسی و رائفی‌پور و به جای وعاظ و روحانیون خوشفکر، مداحان و پناهیان میدان‌دار هستند.