احمد زیدآبادی تحلیلگر مسائل سیاسی در صفحه شخصی خود نوشت: کشورهای عرب به رغم برخی لفاظی‌های بی‌محتوا، عملاً خود را از معرکۀ جنگ اسرائیل و حماس در نوار غزه کنار کشیده‌اند و در انتظار نتیجۀ نهایی آن نشسته‌اند.

احمد زیدابادی نوشت: شرایط داخلی لبنان اجازۀ ورود جدی حزب‌الله به جنگ با اسرائیل را نمی‌دهد، مگر آنکه تحولات منطقه به گونه‌ای از کنترل خارج شود که جنگی فراگیر خاورمیانه را به کام خود کشد.

احمد زیدآبادی گفت: شاید مضحک به نظر برسد اما آینده اصلاح‌طلبان در گروی موفقیت دولت آقای رئیسی است. آنها دوست دارند که این دولت موفق نشود و این همانجایی است که ما با آنها اختلاف نگاه داریم.

احمد زیدآبادی به استعفای خبرساز سیما ثابت از تلویزیون ایران‌اینترنشنال واکنش نشان داده است.

احمد زیدآبادی فعال سیاسی به اخراج اساتید دانشگاه واکنش نشان داد و نوشت: دانشگاهی که وزارت کشور برای چند و چون تدریس و تعلیم آن دستورالعمل صادر کند، درش به کلی هم تخته شود، به جایی برنمی‌خورد چه رسد به اینکه تعدادی از استادانش اخراج شوند!

نویسنده روزنامه اعتماد نوشت: به‌رغم دو وثیقه سنگینی که خانواده‌ام به درخواست قاضی پیرعباس برای آزادی موقتم تا هنگام قطعی شدن حکم، به مراجع قضایی سپرده بودند و کوچک‌ترین ترتیب اثری نیز به آن داده نشده بود، جعفری‌دولت‌آبادی با پیش کشیدن امکان فرارم در طول مرخصی، از آقای دعایی ضمانت سفت و سختی را برای مرخصی دو روزه‌ام مطالبه می‌کند و برای محکم‌کاری خواستار کشیدن چکی چند صد میلیونی از طرف او می‌شود!

تحلیلگر مسائل سیاسی کشورمان افزایش تعداد مواد لایحه عفاف و حجاب را متوجه مجلس و شخص قالیباف دانست.

احمد زیدآبادی نوشت: چند مامور به دست‌مان دستبند و به پای‌مان هم پا‌بند زدند و به این نیز اکتفا نکردند و با دستبند دیگری، دستبند و پابند را به هم قفل کردند! فردی را در این وضعیت تصور کنید. من با این وضعیت به زندان ‌رجایی‌شهر تبعید شدم!

یک تحلیلگر مسائل سیاسی کشور به بیانیۀ ضدایرانی و مشترک وزیران خارجۀ روسیه و شورای همکاری خلیج فارس واکنش نشان داد.

زیدآبادی نوشت: برخلاف تصور آقای حداد، مسئلۀ ایران دیگر نه مشارکت اصلاح‌طلبان در قدرت است، نه نوع امتیازدهی و امتیازگیری جناح‌های سیاسی از یکدیگر و نه حتی نحوۀ برگزاری انتخابات اسفندماه. مسئلۀ اصلی تغییر معنادارِ رویکرد‌هایی است که انبوهی از مشکلات را بر سر جامعۀ ایرانی ریخته و بحران‌هایی در همۀ جوانب زندگی به وجود آورده است که اگر با روش‌های علمی و کارشناسی و شناخته‌شده حل یا کنترل نشوند، ممکن است نه از تاک نشانی ماند نه از تاک نشان!