به گزارش سایت خبری مدآرا،حجتالاسلام والمسلمین ناصر سقای بیریا که در دولتهای نهم و دهم، سمت مشاوره رئیس جمهوری در امور روحانیت را برعهده داشته در برنامه تلویزیونی «دستخط» درباره بودجه مؤسسه امام خمینی گفته است: «من به شما اجمالاً بیان میکنم که ما یک دانشگاه هستیم، شما با دانشگاه مشابه ما از نظر بودجه و امکانات مقایسه کنید. ما به مراتب کمتر میگیریم. یک مرکز آموزش عالی هستیم که مدارک آموزشی ما توسط وزیر علوم امضا میشود؛ یعنی یک جای رسمی هستیم. باید به اندازه پرسنل و به اندازه دانشپژوه سرانه بدهند… و بعد دروغ هم گفتند و اینکه گفتند؛ دو برابر گذاشتند دروغ محض بود. ما این را جواب دادیم، منتهی اینها وقتی یک خبر را منتشر میکنند و با یک رسانهای که دولت دارد، این را اجازه انتشار میدهد تأثیر خودش را در اذهان میگذارد. تخصیصی که به ما دادهاند حدود ۱۴ میلیارد بوده است. وی افزود: دانشگاه تهران ۶۰۰ میلیارد تومان بودجه دارد. دانشگاه شهید بهشتی همین طور است و دانشگاهها بودجه خوبی میگیرند، چون مخارج هم دارند، نمیگوییم چرا میگیرند. الان با همین سابقه آموزشی که داریم بسیاری از مراکز فرهنگی و آموزش عالی ما از نیروهایی که از مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی بیرون آمدهاند، اداره میشوند. خیلی از استادان و مسئولان دانشگاهها و نهادهای فرهنگی از اینجا هستند، منتهی دولت به خاطر اینکه ما رویکرد این دولت را قبول نداریم داعی دارد برای اینکه ما را بکوبد بلکه له کند.
شاگرد آیتالله مصباح یزدی در پاسخ به این سؤال «این چیزی که به نوعی میگویند حضرت آیتالله مصباح آنچنان در مبارزات انقلاب نبودند، بهعنوان کسی که از سال ۵۴ با ایشان آشنا بودید، واقعاً اینطور بود؟» توضیح داد: حضرت آیتالله مصباح در آن بخش فرهنگی بودند؛ از همان زمان این بخش را برعهده داشتند؛ در همان زمان انقلاب. البته آن هیأتی که آییننامهای بین خود نوشته بودند، نویسنده آن آییننامه آیتالله مصباح بود، حتی انشا کننده ایشان بود که با زبان دیگری نوشته بودند و همه امضا کرده بودند، فقط ایشان برای اینکه رد گم کند امضا نکرده بودند. این را مفصل بیان کردند؛ لذا اینکه دغدغه مسائل فرهنگی انقلاب را از همان قبل از پیروزی انقلاب ایشان داشتند. از همان زمان آینده را نگاه میکردند و برای آینده انقلاب تمهید داشتند، یعنی درسهایی که ایشان میدادند، به یاد دارم مؤسسه «در راه حق» مثلاً اقتصادتنا، فلسفتنا را کسانی که در حوزه بودند نمیخواندند، جزو درسهای ما بود.