مدیرمسئول خبرگزاری ایلنا با اشاره به تعامل دولت و رسانهها، گفت «دولت آقای احمدینژاد را مثال میزنم چون با دولت سیزدهم خاستگاه سیاسی تقریباً مشترکی دارند؛ دولت احمدینژاد به مراتب تحمل کمتری نسبت به رسانههای منتقد داشت. اتفاقی که برای خبرگزاری ما در سال ۸۶ افتاد و سایت فیلتر شد، با شکایت ۳ یا ۴ وزارتخانه و وزرای این دولت بود. آن دوره واقعاً از این حیث دوره منحصربهفردی بود. اما در حال حاضر، دولت حداقل ژست این را میگیرد که قصد دارد منتقدین را تحمل کند. البته از انصاف نگذریم معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد به رسانهها کمک میکند که چنین بستری فراهم شود. اینکه چقدر توقعات در این زمینه برآورده شده، به قضاوت دیگران بر میگردد. همه رسانهها باید در این خصوص اظهارنظر کنند که شرایط چه تغییری کرده است. از سوی دیگر شورای اطلاعرسانی دولت بهرغم اینکه گلایههایی از آنها وجود دارد و برخی معتقدند که باید بهتر و بازتر عمل کند، در تلاش است که این فضای پذیرش منتقد را فراهم کند. بهطور طبیعی انتقادها و گلایههایی از سوی رسانهها در خصوص این دستهبندیها وجود دارد.»
این فعال رسانهای اصلاحطلب ادامه داد: «مدیرمسئول آفتاب یزد در اعتراض به غیرپاسخگو بودن دولت در حوزههای مختلف، اعلام کرد که امسال آخرین سال انتشار این روزنامه بعد از ۲۴-۲۳ سال فعالیت پیوسته خواهد بود. او گفت دیگر با این وضعیت نمیتوان ادامه داد؛ بحث فشارهای اقتصادی که رسانهها با آن درگیر هستند یک موضوع است، عدم توانایی رسانهها برای برآوردهسازی توقع مخاطبان نیز موضوعی دیگر است. اظهارنظر مدیرمسئول آفتاب یزد، واکنشهایی از جانب طرف مقابل یعنی وزیر ارشاد، معاون مطبوعاتی و رئیسجمهور به دنبال داشت مبنی بر اینکه نباید این اتفاق بیفتد و این روزنامه تعطیل شود. اما من فکر میکنم که این موضوعات را باید فراتر از تعارفات معمول دید و چارهای برای آن اندیشید.» حیدری با اشاره به تکرار کلیدواژه امید و امیدآفرینی توسط مقامات کشور، افزود: «امیدآفرینی باید پایه و مبنایی داشته باشد. اینکه بخواهیم دچار خوشبینیهای مفرط باشیم و بگوییم هیچ مشکلی در جامعه وجود ندارد، اتفاقی نیفتاده و چشممان را روی مشکلات و نارساییها ببندیم، کاملاً غلط است. ما در فضای خلأ کار و زندگی نمیکنیم. واقعیت چیز دیگری است و این واقعیت طی دو سه سال اخیر چهره تلخ و سخت خود را به مردم نشان داده است. مردم میفهمند که چه اتفاقاتی در حال وقوع است. نمود این وضعیت در همین انتخابات اخیر خود را نشان داد. اگر فضای امیدواری و اعتماد به آن معنایی که آقایان ترسیم میکنند، بود، قطعاً نتیجه انتخابات و میزان مشارکت چیز دیگری میشد. عادت کردهایم که شیپور را از سر برعکس آن بنوازیم و فکر میکنیم با تکرار کلمه امید میتوانیم مردم را امیدوار کنیم، که امری کاملاً اشتباه است.» مدیرمسئول ایلنا ادامه داد: «در آن جلسه دقت کردم و متوجه شدم که برخی دوستان و همکاران از طیف حامیان دولت، جوری حرف میزدند که انگار در یک جامعه آرمانی نشستهاند و هیچ مسئله و مشکلی در آن وجود ندارد. اگر همین نگاه بهعنوان وضعیت موجود بازنمایی شده و به اطلاع مقامات ارشد از جمله رئیسجمهور برسد، مشخص است که فکر میکنند عدهای مشغول سیاهنمایی هستند. بهطور مشخص فاصلهای وجود دارد میان واقعیت و آنچه در ذهن این طیف است. بهرغم اینکه این دوستان میگفتند ما با گذشته کاری نداریم و نمیخواهیم مشکلات را گردن دولت قبل بیاندازیم، من چیزی غیر از این در صحبتهایشان ندیدم. ما مدام باید تکرار میکردیم که شرایط دولت پیشین چه بود و چه اتفاقاتی افتاد؛ روحانی چه میراثی از محمود احمدینژاد که بدترین عملکرد با بیشترین درآمد را داشت، تحویل گرفت. اگر موضوع مذاکرات هستهای و حلوفصل آن مسئله، در آن برهه از زمان اتفاق نمیافتاد و اجازه یک تنفس چند ساله به کشور نمیداد، وضعیت از آنچه امروز هست نیز بدتر بود. اما این دوستان نمیخواهند این مسئله را بپذیرند.»