برخی اصولگرایان سعی دارند باهنر را به لاریجانی گره بزنند

به گزارش سایت خبری مدارا؛ رویداد۲۴ نوشت: قابل پیش‌بینی بود که در نبود رقیب جدی در میان اصلاح‌طلبان، اصولگرایان وارد اختلافات درونی شوند. حالا در حالی که بیشتر از سه ماه به انتخابات مجلس باقی مانده است، حداقل سه جریان سیاسی بزرگ در میان اصولگرایان، به فعالیت‌های خود برای انتخابات مجلس آینده سرعت بخشیده‌اند. سه جریانی که بعید نیست طی روز‌های آینده به شش جریان افزایش بیابد.

نزدیکان قالیباف یک استراتژی مهم را در رفتار‌ها و اظهارات خود رعایت می‌کنند. آن‌ها شدیدا از شکل‌گیری انتخابات درونی اجتناب می‌کنند و اصولگرایانی که «مبنا» را قبول نداشته باشند، متهم به وحدت‌شکنی می‌کنند. سایت فردا نیوز و روزنامه صبح نو به عنوان رسانه‌های نزدیک به قالیباف، مرتب فعالیت‌های سیاسی اصلاح‌طلبان را رصد می‌کنند و به اصولگرایان هشدار می‌دهند اگر به دنبال اختلاف باشند، بار دیگر اصلاح‌طلبان به عرصه باز می‌گردند؛ اخطار‌هایی که سال ۹۲ هم داده شد. قالیباف معتقد است اگر آن دوره حول او ائتلاف شده بود، حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران نشده بود.

گروه دوم، پنجشنبه در تالار آینه نشست خود را برگزار کردند. تالار، متعلق به نهادی مربوط به ائمه جمعه کشور است تا به صورت نمادین، جایگاه جبهه پایداری را معرفی کند. نشست آن‌ها با انتخاب اعضای شورای مرکزی جبهه پایداری ادامه یافت. جریانی که سال ۹۸ تا دقیقه ۹۰ حاضر به ائتلاف نشد و حالا هم نیرو‌های این جریان با شعار‌هایی مثل «این بار فرق می‌کند» در حال رجزخوانی برای تیم قالیباف هستند.

این جریان خیلی صریح از شورای نگهبان، رد صلاحیت و جریان خالص‌سازی دفاع کرد. ترکیب اعضای شورای مرکزی جبهه پایداری، مملو است از دانشجویان سابق بسیج دانشجویی یا تشکل‌های همسو. در واقع کادرسازی آن‌ها بین نیرو‌های جوان، گمنام و البته تشکیلاتی به وسعت دانشگاه‌های ایران، برگ برنده مهمی است که نمی‌توان به این سادگی از کنار آن گذشت.

سال ۹۲، زاکانی خود را نامزد جریان تحول‌خواهان معرفی کرد. وقتی که صلاحیت او احراز نشد، ریاست ستاد حدادعادل را بر عهده گرفت. همین دو نفر، سخنرانان مراسم تحول‌خواهان بودند که گویا انتخابات اعضای شورای مرکزی آن هم برگزار شده است، اما تا این لحظه، ترکیب اعضا رسانه‌ای نشده است.

سال ۹۴ این جریان سیاسی برای انتخابات خبرگان از فهرست اصلی اصولگرایان حمایت نکرد و لیست دیگری منتشر کرد که هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی در آن قرار نداشتند. سال ۹۵ هم، آن‌ها اعلام کردند زاکانی و نادران نامزد‌های اولیه آن‌ها برای انتخابات ریاست جمهوری هستند. آن‌ها سال ۹۹ نیز مجوز‌های قانونی را برای تبدیل شدن به یک جبهه دریافت کردند. اما تولد این جریان جدید چه پیامی دارد؟

فرمانده بسیج دانشجویی در تحولات کوی دانشگاه، یکی از مهمترین چهره‌های سیاسی ایران است. او هم مثل دو شهردار سابق اصولگرای تهران، احمدی نژاد و قالیباف، به صندلی شهرداری راضی نیست. اگرچه این ائتلاف به دور از خط و نشان‌های همیشگی بوده و به نظر می‌رسد آن‌ها قصد گرفتن صندلی‌های بیشتر در ائتلاف مبنا و جبهه پایداری را دارند، اما این فعالیت‌ها می‌تواند در بزنگاه‌هایی مثل انتخابات ریاست جمهوری اثرگذار باشد.

زاکانی یک بار در سال ۹۲ با قالیباف رقابت کرده است و با وجود رد صلاحیت، به قالیباف رای نداد و سال ۱۴۰۰ هم تایید صلاحیت خود را از شورای نگهبان گرفت. او سال‌های سال است که رویای ریاست جمهوری دارد و بسیاری از کنشگری‌های سیاسی او را می‌توان در این بستر ارزیابی کرد.

خط و نشان جبهه پایداری و جریان تحول‌خواهان برای جریان اصلی اصولگرایان، سایر جریان‌های کوچک‌تر را هم به فکر انداخته است که برای حفظ و ارتقای سهمیه خود از فهرست‌های انتخاباتی مجلس دست به کار شوند. همزمان با اتفاقات هفته گذشته، حسن بیادی رئیس ستاد انتخابات شورای وحدت تهران بزرگ با ارسال نامه‌ای به دبیران کل احزاب و تشکل‌های عضو شورای وحدت، تشکیل ستاد انتخابات این تشکل سیاسی اصولگرا را اعلام کرد.

شورای وحدت، نام جدید اصولگرایان سنتی به رهبری موتلفه اسلامی، جامعه روحانیت مبارز و جامعه اسلامی مهندسان است. تا امروز، محمدرضا باهنر مهمترین چهره اصولگرایی بوده که در مجلس حضور ندارد و مصطفی میرسلیم هم یکی از شناخته شده‌ترین چهره‌هایی بود که نه با قالیباف رفاقت کرد و نه با ابراهیم رئیسی. همین‌ها نشانه روشنی است که جریان سنتی، دل خوشی از رئیس جمهور و رئیس مجلس ائتلاف نواصولگرایان ندارد. گرچه برخی اصولگرایان سعی دارند باهنر را به لاریجانی گره بزنند، اما در نهایت شکی نیست که باهنر می‌تواند صحنه سیاسی را به شکل دیگری رقم بزند.

جریان اصولگرا دو ضلع دیگر هم دارد؛ احزاب و چهره‌های نزدیک به محسن رضایی از یک طرف و احزاب و چهره‌های نزدیک به احمدی‌نژاد (ائتلاف بهاری‌ها و عدالت‌خواهان) از یک طرف دیگر. اولی گویا منتظر فرصت است و دومی نگران رد صلاحیت. اما هر دوی این جریان‌ها در حوزه‌های مختلف انتخاباتی هم نفر دارند و هم پایگاه اجتماعی و اثرگذاری آن‌ها در انتخابات بعید نیست. گرچه فعلا خبری از فعالیت‌های سیاسی آنان به گوش نمی‌رسد.