نوش‌آبادی، نماینده مجلس: برخورد با بدحجاب‌ها باعث دوقطبی شدن جامعه نمی‌شود
حسین نوش آبادی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس می‌گوید: یکی از شیوه‌هایی که قصد داریم جامعه را از لحاظ فرهنگی متحول کنیم این است که مردم ببینند در مقابل ویژه‌خواری‌ها و رانت‌خواری‌ها هم برخورد می‌شود. مشکل ما فقط بدحجابی و بی‌حجابی نیست، بلکه یکی از مشکلات ما این موضوع است.
به گزارش سایت خبری مدارا؛ رویداد۲۴ نوشت: حسین نوش‌آبادی عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس درباره اینکه چقدر احتمال دارد تصویب قانون احتمالی جدید در خصوص حجاب و برخورد با افرادی که بدحجاب نامیده می‌شوند، باعث دوقطبی‌سازی در کشور شود، می‌گوید: قانون، دوقطبی‌سازی ایجاد نمی‌کند. قانونگذاری، تدوین و اجرای قانون، برای همه کشور است؛ البته قانونی که کامل، جامع و برخوردار از همه ویژگی‌های یک قانون کارآمد باشد.
نوش‌آبادی می‌گوید: در مورد عفاف و حجاب، ما قانون داریم. ضمن اینکه این بحث یک مقوله شرعی و واجب الهی است و قبل از اینکه قرار باشد قانون برای حجاب، حد و حدود تعیین کند، دین و شریعت ما برایش قانون تعریف کرده است.
نماینده ورامین در پاسخ به این پرسش که «هماکنون شاهد اتفاقات ناخوشایندی در مقابله با بدحجابان هستیم، چه تضمینی وجود دارد که قوانین جدید، کارساز باشد؟» گفت: در جامعه افرادی هستند که به قانون تمکین نمی‌کنند و التزام ندارند، همان‌طور که در سایر بخش‌های کشور هم ممکن است قانون‌شکنی و هنجارشکنی روی دهد، در مورد حجاب هم وجود دارد. البته الحمدلله حجاب در کشور ما در حد متعارف رعایت می‌شود و بخشی هم افرادی هستند که حداقل‌ها را در این رابطه رعایت نمی‌کنند و حجاب متعارف ندارند که قانون برای اینها حد و حدودی تعیین کرده و قطعاً طبق موازین شرعی و قانونی باید مورد تذکر و تنبیه قرار بگیرند.
این چهره اصولگرای مجلس در مورد اینکه «آیا نوع برخورد با موضوع حجاب می‌تواند دوباره مقابله و رویارویی طرفین را ایجاد کند؟» گفت: قرار نیست مقابله صورت بگیرد، بلکه قرار است قانون اجرا شود. حجاب یک قانون داخلی در کشور است و تا الان هم اجرا شده است. در کنار اجرای قانون باید مبنا را بر کار فرهنگی، تبلیغی و تبیینی قرار دهیم.
نوش‌آبادی می‌گوید: حجاب یک مسئله فرهنگی است که باید ابعاد و زوایای آن برای مردم روشن شود. خیلی‌ها به دلیل کم‌اطلاعی مرتکب هنجارشکنی می‌شوند و بی‌توجه به حدود شرعی حجاب هستند. ما جزو کشور‌های نمونه و مقید به حجاب هستیم و دشمن قصد دارد از این سمت، ایجاد دوقطبی کند و ما باید از این دوقطبی شدن پرهیز کنیم؛ حتی رهبری گفتند عده‌ای تلاش می‌کنند کشور را دوقطبی کنند. این درست نیست و با سیاست‌های داخلی کشور و کلی نظام، مغایر است. باید سعی کنیم مردم را نسبت به اجرای قوانین و احترام به قانون آگاه کنیم.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس می‌گوید: قانون برای کسانی که قرار است تعرض، دهن‌کجی و هنجارشکنی آشکار کنند، تنبیهاتی را وضع کرده است. البته بنا نیست نظام بخواهد برخورد‌های تنبیهی و سلبی داشته باشد، مگر در حد ضرورت برای افرادی که با برنامه‌ریزی، هدایت و تحریک دیگران بخواهند عملاً و علناً هنجارشکنی کنند که بحث اینها جداست. ما در بسیاری از مسائل، خطوط قرمز‌ی داریم و همه باید این خطوط را رعایت کنند. یکی از اینها حجاب است. بحث حجاب از ضروریات دین و واجبات شرعی است، ولی ما در کنار تببین مسئله فرهنگی حجاب باید با افرادی که در حال سوءاستفاده‌های اقتصادی هستند و افرادی که با رانت و لابی‌های سیاسی به منافع نامشروع می‌رسند هم، برخورد کنیم. ما نباید افکار جامعه را فقط به سمت و سوی خاصی ببریم.
نوش‌آبادی می‌گوید: مقوله اقتصاد و معیشت مردم مهم است و باید با عده‌ای که کشور را به دلیل فرصت‌طلبی‌ها و سودجویی‌های خود، به لبه پرتگاه می‌برند هم، برخورد شود. یکی از شیوه‌هایی که قصد داریم جامعه را از لحاظ فرهنگی متحول کنیم این است که ببینند در مقابل ویژه‌خواری‌ها و رانت‌خواری‌ها هم برخورد می‌شود. مشکل ما فقط بدحجابی و بی‌حجابی نیست، بلکه یکی از مشکلات ما این موضوع است.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس درباره این موضوع که «تذکر برای حجاب با حاشیه‌هایی جدی روبرو شده، ولی بعضی اعتقاد دارند تکلیف دین است و باید انجام شود»، گفت: امر به معروف و نهی از منکر از واجبات دینی است و در مقابل هر منکر و گناهی، مردم باید وظیفه خود را که حداقل تذکر زبانی همراه با احترام است، انجام دهند. این تذکر نباید همراه با توهین، خشونت و بی‌ادبی باشد. منظور ما تذکر خیرخواهانه و محبت‌آمیز به افرادی است که ناآگاه و کم‌اطلاع هستند. مثلاً آن‌ها را آگاه کنیم که این کار خلاف و گناه است و این تذکر تاثیر خودش را می‌گذارد. در عین حال، بعضی‌ها ممکن است تذکر را تبدیل به برخورد خشونت‌آمیز، توهین و بدزبانی کنند. تذکر یعنی یادآوری و فقط باید به شخص یادآوری شود که مثلاً فلان کار، درست نیست. از این‌رو، فرد در همین حد باید بگوید و عبور کند و بحث و جدل نداشته باشد، مگر اینکه در محفلی و جلسه‌ای، بحث‌های تبیینی و تحقیقی صورت بگیرد که مقوله‌اش جداست.
اخبار مرتبط:
