آزاد کردن زندانیانی مانند «بهنام محجوبی» به کدام امنیت ملی آسیب می‌زند؟
به گزارش سایت خبری مدارا؛ احمدزیدآبادی درباره ماجرای بیماری «بهنام محجوبی» در کانال تلگرامی اش نوشت: در حالی که بهنام محجوبی از پیروان سلسلۀ درویشان گنابادی به علت آنچه “مسمومیت دارویی” خوانده شده است، در بیمارستان لقمان با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند، ادارۀ کل سازمان زندان‌های استان تهران با صدور بیانیه‌ای تأکید کرده است که محجوبی دارای سابقۀ بیماری بوده است!
حالا این شد توجیه تراژدی زندگی یک جوان بر اثر زندان؟ انسانی که به اذعان سازمان زندان‌ها به قدری بیمار بوده که نیاز به مراقبت پزشکی دائمی داشته است، روی چه اصل و منطقی باید در زندان می‌ماند و آزاد نمی‌شد؟
متأسفانه زندانیان بیمار و کهنسال و ناتوان بسیاری در زندان‌های کشور حبس کشیده‌اند که توان تحمل شرایط زندان و تمشیت امور خود را نداشته‌اند و عملاً با رنج و دردی مضاعف و وضعیتی شاق روز خود را به سر رسانده‌اند؛ با این همه، برخی مسئولان و نهادهای دخیل در این امور، سماجت و اصراری عجیب و باورنکردنی بر ادامۀ زندانِ آنها از خود نشان می‌دادند! این تجربۀ شخصی من از سال‌های گذشته است، اما در سال‌های اخیر سید ابراهیم رئیسی وعده داده بود که به این اوضاع اسفبار پایان می‌دهد. آیا سرنوشت بهنام محجوبی نشانی از پایان یا ادامۀ وضعیت گذشته است؟
آزاد کردن زندانیان کهنسال، بیمار و ناتوان حتی اگر به فرض، مرتکب خلافی شده باشند، به کدام امنیت ملی آسیب می‌زند؟ یا کدام عدالت را خدشه‌دار می‌سازد؟
در واقع، بیانیۀ ادارۀ کل سازمان زندان‌های استان تهران در بارۀ وضعیت بهنام محجوبی، عذر بدتر از گناه است!
اخبار مرتبط:
