به دو دلیل قرنطینه کامل در ایران انجام نمی شود

به گزارش سایت خبری مدآرا؛محمد جواد پهلوان – حقوقدان و استاد دانشگاه در یادداشتی که در اختیار سایت مدارا قرار داد نوشت: اما در ایران ما،هنوز مسئولان رغبتی برای اجرای یک قرنطینه کامل و جامع نشان نمی دهند.من در جلسات ستاد کرونا حضور ندارم اما روشن است چرا این ستاد با وجود آنکه اختیارات و قدرت بالایی دارد چنین تصمیمی نمی گیرد.دو دلیل عمده در این مورد وجود دارد:

دلیل اقتصادی:بدیهی است اقتصاد ورشکسته و رو به زوال ایران توان و رمقی برای یک تعطیلی گسترده ندارد.تحریم های ظالمانه و گسترده آمریکا اقتصاد ایران را در شرایط ویژه ای قرار داده است و هر لحظه امکان دارد تار و پود این اقتصاد از هم بپاشد و دیگر چیزی از آن باقی نماند.شاخص های اقتصادی علیرغم خوش باوری های مسئولان و شعارهای تریبونی نشان می دهد چرا باید نگران بود و چرا نمی توان کشور را به سمت یک قرنطینه کامل برد.کشورهایی مثل چین ،آلمان،نیوزلند و … که توانستند چند مرحله قرنطینه را اجرا کنند پشتوانه ای به نام اقتصاد قوی وصندوق ذخیره ارزی قابل اتکا را پشت خود می دیدند.اما ایران هیچکدامیک را ندارد.اینجا وقتی هم تصمیم گرفته شد از صندوق ذخیره ارزی پولی به سیستم بهداشت تزریق شود دعوا و جدل مسئولان شروع شد و آخر هم مشخص نشد اصل پول کجا رفت!وزیر بهداشت در آخرین اظهارنظر گفته فقط نیمی از پولی که مصوب شده از سوی سازمان برنامه در اختیار این وزارتخانه قرار گرفته است.

دلیل امنیتی:عید امسال وقتی دولت تصمیم گرفت برخی محدودیت های جاده ای را در نظر بگیرد و به اصطلاح برخی مسیرها مسدود شود تا مردم نتوانند به مسافرت بروند همواره این دغدغه وجود داشت که مبادا در ورودی و خروجی شهر ها درگیری بین مردم و پلیس ایجاد شود وسپس منجر به یک اغتشاش گردد.عید چنین اتفاقی خوشبختانه رخ نداد ولی حالا چنین تضمینی وجود دارد؟خیر.مردم ایران در این تاریخ با مردم ایران در ابتدای سال از نظر خلق و خوی زمین تا آسمان فرق دارند.اکنون جامعه از گرانی های فوق العاده و مستمر،خشمگین و عصبانی است و منتظر یک جرقه برای منفجر شدن!ضمنا درگیری با کرونا مردم را کلافه و سردرگم کرده و بر ناامیدی ها افزوده.فراموش نباید کرد که در حال حاضر غالب خانواده ها در این ایام داغ عزیز دیده اند و منتظر فرصتی هستند تا به نوعی بغض خود را خالی کنند.

خب در چنین شرایطی صد در صد ستاد ملی کرونا رای به یک قرنطینه همه گیر نمی دهد و سعی می کند با خواهش والتماس کار خود را راه بیندازد هرچند می داند موثر نیست.ضریب اعتماد در کشور چه عمودی و چه افقی در نازل ترین وضعیت ممکن است .مسئولان در طول سال های گذشته آنقدر خلاف گویی کرده ،آنقدر شعار بی ربط داده ،آنقدر وعده سرخرمن داده ،آنقدر آزمون و خطا کرده و … که دیگر سرمایه اجتماعی باقی نمانده است.بهرحال فراموش نباید کرد اگر هشدارهای جامعه شناسان جدی گرفته و سرمایه های اجتماعی اندوخته شده از اول انقلاب محترم شمرده می شد امروز حتما بهتر و راحت ترمی شد کرونا را کنترل کرد.