مراسم چهلم داریوش مهرجویی و همسرش بدون هیچ سخنرانی برگزار شد
در مراسم چهلم داریوش مهرجویی چهرههای سرشناس زیادی حضور داشتند.
به گزارشسایت خبری مدارا؛ ایسنا نوشت: خانواده داریوش مهرجویی و وحیده محمدفر و جمعی از هنرمندان عصر جمعه ۳ آذر ماه گردهم آمدند تا چهلمین روز فقدان این دو هنرمند را که به قتل رسیدند، گرامی بدارند.
رخشان بنی اعتماد ، اردوان کامکار، لیلا حاتمی، هوشنگ مرادی کرمانی ، رضا دُرمیشیان، منیژه حکمت، علیرضا داودنژاد. هانیه توسلی، امین حیایی، مانی حقیقی،سیف الله صمدیان، محمد نیک بین، تهمینه میلانی ، غلامرضا موسوی، محمدرضا دلپاک، نظام الدین کیایی، فریده سپاه منصور، محمد اطبایی ، کریستف رضایی ، شهرام اقبال زاده ، هادی خوانساری ، توماج صالحی، امین آبان، جعفر پناهی ، محمد رسول اف ، بهرام بدخشانی، طناز طباطبایی ، عزت الله رمضانی فر ، همایون ارشادی ، مژگان حکمت ، محمد رضا شهبانی نوری ، جعفر پناهی ، مرتضی شایسته ، غلامرضا موسوی ، هایده حائری ، بهناز جعفری ، کاوه آفاق ، فریور معیری ، حسن حسندوست، پوریا شکیبایی ، مهدی مرتضایی، رشید کاکاوند، پدرام علیزاده، کامشاد کوشان، امیر حاتمی، نوشین جعفری ، احمد طالبی نژاد، علی علایی و… از جمله هنرمندان حاضر بودند که در کنار خانواده این دو هنرمند حاضر شدند.
مونا مهرجویی که همچنان در بهت قتل پدر و مادرش هست در بخشی از مراسم که صدای داریوش مهرجویی و وحیده محمدی فر پخش میشد، به شدت متأثر شد.
سنتورنوازی و پخش بخشی از فیلم های داریوش مهرجویی، خواندن شعر از جمله بخش های اصلی مراسم چهلم داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی فر بود.
تبلیغ
🔥 برای آگاهی از تخفیفهای ۸۰درصدی بلک فرایدی شمارتو وارد کن
ثبت نام تخفیف
با پخش کلیپی از لامینور و آخرین صحبت های این دو هنرمند فقید، برنامه به پایان رسید.
این مراسم بدون هیچ سخنرانی و تنها با حضور خانواده و تعدادی از هنرمندان برگزار شد.
رئیس سازمان صداوسیما گفت: تا آنجایی که بنده اطلاع دارم، مذاکراتی با آقای مهران مدیری برای تولید سریال صورت گرفته، اما اطلاعات دقیق بیشتر در رابطه با این موضوع را سیما فیلم ارائه خواهد داد.
سریال کنکل فضایی پلیسی و معمایی دارد و لوافی پور این بار سراغ روایت یک داستان پلیسی رفته است. داستان کنکل از یک سرقت آغاز میشود. یک دزدی در یک کارخانه قدیمی باعث میشود پای پلیس به ماجرا باز شود.
تصمیم به خاموشی جشن، جلوهای از خودآگاهی جمعی بود؛ خودآگاهیای که معتبرترین مجوز آن، قضاوت و وجدان عمومی است نه دستور یک مقام اداری. این لحظه نمادین، نشان داد که قوام همبستگی اجتماعی در ایران تنها در سایه تنوع سلیقهها تجلی مییابد، نه در یکنواختی. وقتی کوچههای شهر به سکوت نشستند، شاهرگ های تجربه مشترک ما در برابر درد ملی به تپش افتاد.