رئیسجمهور در مراسم روز ملی صنعت و معدن با صراحت اعلام کرد که توسعه بدون انرژی معنایی ندارد و دولت ناگزیر از اتخاذ تصمیمات بزرگ برای رفع ناترازی است. او به روشنی تأکید کرد که صنعت نباید قربانی کمبود انرژی شود و مسئولان باید با تصمیمهای علمی و راهبردی، مسیر تولید را هموار کنند. اما واقعیت خوزستان چیز دیگری است. مدیریت برق استان با خاموشیهای مکرر صنایع، عملاً همان چیزی را رقم میزند که رئیسجمهور از آن برحذر میدارد: تعطیلی چرخ تولید و ضربه مستقیم به اشتغال و صادرات.
این تناقض میان تأکید ملی و عملکرد استانی، پرسشهای جدی را برمیانگیزد. اگر در سطح کلان، رئیس جمهور بر همافزایی و یافتن راهحلهای پایدار تأکید دارد، چرا در استان سادهترین راهحل یعنی قطع برق صنعت برگزیده میشود؟ آیا این انتخاب چیزی جز اعتراف به ناتوانی مدیریتی است؟ و آیا وقت آن نرسیده که پاسخگویی واقعی از مدیران استانی مطالبه شود؟
صنعتگران خوزستان در وضعیتی متناقض قرار گرفتهاند؛ از یکسو سخنان رئیسجمهور را میشنوند که بر اهمیت صنعت و ضرورت تأمین انرژی تأکید دارد، و از سوی دیگر هر روز با خاموشی خطوط تولید و زیانهای سنگین مواجه میشوند. این دوگانگی نهتنها اعتماد تولیدکنندگان به سیاستهای کلان را تضعیف میکند، بلکه پیام خطرناکی به سرمایهگذاران داخلی و خارجی میفرستد: اینکه حتی در استانی که قلب انرژی کشور است، استمرار تولید هیچ تضمینی ندارد.
پیامد این شکاف تنها به زیان اقتصادی ختم نمیشود. وقتی کارخانهها خاموش میشوند، تنها ماشینآلات و تولید متوقف نمیشود بلکه اعتماد اجتماعی هم از بین می رود، امنیت شغلی کارگران تهدید می شود و امید جامعه به سخنان و وعده های رئیس جمهور کمرنگ میشود. در چنین فضایی، هر سیاست ملی برای جذب سرمایه یا رونق تولید، در عمل با بیاعتمادی و تردید مواجه خواهد شد.
اگر قرار است سخنان رئیسجمهور صرفاً در همایشها شنیده شود و در میدان عمل راه دیگری پیموده شود، نتیجه چیزی جز تعمیق شکاف میان صنعتگران و دولت نخواهد بود. به نظر می رسد در خوزستان بیش از هر چیز به هماهنگی واقعی میان سیاست های اعلامی رئیس جمهور و مدیریت استانی انرژی نیاز داریم؛ هماهنگیای که از مدیران برق استان بخواهد بهجای تکرار راهحلهای کلیشه ای و تعطیلی و خسارت های سنگین به صنایع، با برنامهریزی، توسعه نیروگاهی و سرمایهگذاری در انرژیهای نو به جنگ ناترازی بروند. تنها در این صورت است که سخنان امیدبخش رئیسجمهور معنا پیدا میکند و صنعت خوزستان از تهدید دائمی خاموشی رهایی خواهد یافت.