یک چرخه یا حلقه شیک که خوب می‌چرخد! یک سر آن غرب و سر دیگر آن اصلاح‌طلبان یا همان «نمایندگان برنامه‌های غربی در ایران» است.
برنامه هم بسیار ساده است و چند مرحله کوتاه دارد:
۱-غرب امتیاز بیشتری می‌خواهد- بلکه درست‌تر آنکه همه امتیاز را می‌خواهد و امتیازی نمی‌دهد
۲-درست وقتی دولت ایران برای امضای توافق آماده می‌شود، دست نگه می‌دارد
۳-حقوق‌بگیران انگلیسی و امریکایی شروع به آشوب و فتنه می‌کنند و آشوب در ایران به راه می‌افتد
۴-اصلاح‌طلبان، سکوت یا حمایت ضمنی می‌کنند یا برخورد با آشوب را نفی می‌کنند
۵- غرب شروع به تحریم بیشتر و فشار بیشتر می‌کند
۶- اصلاح‌طلبان فشار بیشتر غرب را به‌معنی نابودی کشور تلقی می‌کنند و خواهان امتیازدهی به غرب در توافق و مسائل پادمانی و حقوقی و حتی نظامی می‌شوند
۷- اصلاح‌طلبان در ادامه شکست برجام را هم به‌رغم اطلاع از آمادگی ایران برای امضای آن به گردن ایران می‌اندازند و غرب را تبرئه می‌کنند
۸-همزمان اصلاح طلبان «دم» از مردم می‌زنند و به رئیس‌جمهور مردم می‌گویند «به‌نفع کشور از کار کناره بگیر» تا زمینه بازیابی جایگاه از دست رفته خود در اجتماع و بازگشت به قدرت را فراهم کنند
۹-غرب با پول‌پاشی و استخدام سلبریتی‌ها زمینه حمایت از اصلاح‌طلبان را در داخل فراهم می‌کند
۱۰- پیام «امتیاز بیشتر بدهید تا توافق کنیم» صادر می‌شود.
این کل چرخه تکراری غرب و نمایندگان آنان در ایران است که هیچ‌گاه قرار نیست به سرانجام برسد، حتی اگر ایران همه امتیازها را بدهد. غرب سیری‌ناپذیر است، چون ماتریالیسم و امپریالیسم و کاپیتالیسم، اشباع و سیری ندارد!
