محمدرضا تاجیک نظریه پرداز سیاسی اصلاح طلب گفت: قشر خاکستری، اکنون دیگر خاکستری کدر شده است. این قشر خاکستری، همانی نیست که در گذشته تجربه کرده‌ایم، بدنش کرخت شده است، آحاد این قشر، کنشگران مختلف را تجربه کرده‌اند، آستانه‌های انتخابات بسیاری را تجربه کرده‌اند، وعده‌های بسیار شنیده‌اند، گفتمان‌های زیبایی را به تماشا نسشته‌اند، شعارهای بسیار فریبایی را از این و آن شنیده‌اند، اما در فردایش چیز دیگری را تجربه کرده‌ند.

محمدرضا تاجیک نوشت: این بازی‌پیشگان سیاسی که توامان گرفتار سندروم «همه‌چیزدانی» و «خودتاییدگری» و «خودحق‌پنداری» هستند، معمولا ذهنی لجوج و بسته، اما دهان‌های گشاد و باز دارند.

محمدرضا تاجیک گفت: نرخ سبد معیشت را می‌توان بسیار حداقلی تخمین زد. اگر ما خیلی ساده نرخ سبد معیشت رسمی سال قبل را در نظر بگیریم و تورم رسمی را روی آن اعمال کنیم، به رقم کفِ ۲۰ میلیون تومان می‌رسیم؛ سال قبل، سبد معیشت در کمیته دستمزد ذیل شورای‌عالی کار، حدود ۱۴ میلیون تومان نرخ‌گذاری شد.

تاجیک نوشت: بسیاری از این گرگان، امروز در لباس میش ظاهر شده‌اند و به نام عمارت ویران می‌کنند و به ‌نام دفاع از انقلاب و دین و کشور و نظام می‌درند و می‌برند و می‌خورند.

محمدرضا تاجیک نوشت: این‌ روزها زبان سیاست ما سخت به دروغ آلوده شده است و عده‌ای با باور به این تاکتیک که «دروغ هر قدر بزرگ‌تر، باورپذیری آن نیز بیشتر» بی‌محابا دروغ‌های شاخ‌دار بسیار می‌گویند و از اینکه دروغ‌های‌شان شاخ و دم دارند و همواره پای‌شان می‌لنگد، هیچ هراس ندارند.

محمدرضا تاجیک نوشت: اخراج هر استاد، در واقع، به‌ کار گرفتن یا استخدام او در دانشگاه بزرگ‌تر است. اندکی تامل کنند و ببینند این اخراج که می‌کنند، اخراج دیگری است از دانشگاه یا اخراج خود است از جامعه و تاریخ.

محمدرضا تاجیک نوشت: در این شرایط، می‌خواهم به طرح این پرسش خطر کنم که «آیا رام و متواضع‌ کردن روح سرکش و وحشی سیاست و قدرت در ایران امروز، همان راه برون‌رفت از بحران تدبیر نیست؟ اکو، از ما می‌خواهد، بیش و پیش از هر چیز، متواضع باشیم.

یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: از نظر من، اخراج اساتید یا به بیان دیگر حذف رادیکال اساتید نشانه استیصال است. استیصال همواره، همراه با نوعی انجماد و بستارمندی و تصلب رادیکال و فزاینده همراه است. نظم و نظامی که دچار استیصال می‌شود از هر چیزی می‌ترسد.

محمدرضا تاجیک نوشت: سیاست و قدرت در ایران امروز نیز، همچون گذشته، ناخوش است، و از نارسیسم توأم با مازوخیسم و سادمازوخیسم رنج می‌برد. حال جامعه و مردمان نیزچندان مساعد نیست.

محمدرضا تاجیک نوشت: در شرایط کنونی نیز به ‌نظر می‌رسد بسیاری از ایرانیان در همان شرایطی قرار گرفته‌اند که مهاجرت را واپسین کلام و یگانه واکنشی می‌دانند که می‌توانند در رویارویی با نابسامانی‌ها و ناامیدی‌ها از خود نشان دهند.