محمد مهاجری درباره کلان فساد پرونده چای دبش نوشت: واقعیت این است که اگر متهم اصلی این پرونده دولت قبل می‌بود، نه آقای رئیسی و نه تیم رسانه‌ای دولتش تاب مستوری نداشتند و بارها آن را پیراهن عثمان می‌کردند.

مهاجری نوشت: اگر دولت با نگاهی دقیق، سینه‌چاکان خود را آنالیز کند، به نتایج جذاب و شیرینی خواهد رسید. از جمله اینکه اکثر آنها فاقد وجاهت سیاسی و اجتماعی و حرفه‌ای‌اند. دیگر اینکه اگر حربه ناسزاگویی از آنها گرفته شود، چیزی جز یک موجود لال بی‌مصرف از آنها باقی نمی‌ماند. دیگر ویژگی‌شان اینکه از خود هویت مستقل ندارند و به همین دلیل اگر پول فاکتورشان پرداخت نشود، جذب جای دیگری می‌شوند و برای کارفرما و مغازه‌دار جدید کار می‌کنند.

یک فعال سیاسی گفت: مشکل ما در این مساله این است که ما فکر می‌کنیم حکومت خوب یا حاکمان خوب کفایت می‌کنند، اما مساله حکمرانی خوب است. یعنی ممکن است آدم‌های خوبی داشته باشیم و پشت‌سرشان نماز بخوانیم، اما حکمرانی خوب بلد نباشند، کار مردم را به اینها نمی‌شود سپرد و این خطا است.

یک فعال رسانه‌ای اصولگرا نوشت: رئیس‌جمهور چین به ریاض رفته و قراراد استراتژیک بسته است و ما در حال یادگاری نویسی بر روی دیوار چین هستیم و به شانگهای می‌نازیم!