محمدرضا تاجیک نوشت: در این اکنونِ ایرانی، عده‌ای که با داعیه شرعیه به تدبیرگران قوم تبدیل شده‌اند، از منظر و نظری معطوف به خواستِ قدرت و کنترل، دست‌اندرکار تقریر و تدوین سیاست‌نامه‌ای شده‌اند که در آن، رضایت و خواستِ کنترل و منقادسازی اقلیتی خاص» دلالت نمی‌دهد.

تحلیلگر مسایل سیاسی کشورمان نوشت: جامعه امروز ایرانی، به‌طور فزاینده‌ای نوعی سیاسی‌شدگی امور غیرسیاسی و پیش‌پاافتاده (عمدتا امور انضمامی و ناظر بر زندگی روزمره) را تجربه می‌کند. این امر پیش‌پاافتاده و انضمامی، گاه در خم ابرو و پیچش موی یک دختر یا پسر جوان نمود می‌یابد و گاه دیگر، در گرانی یک جنس، برخوردی ناجور، واقعه‌ای طبیعی، امری حادثی، گفته یا نگفته، کرده یا نکرده‌ای بی‌مقدار، خبری بی‌بنیان. بی‌تردید، آن عامل که از هیچ‌ چیز، چیزی می‌سازد و امر پیش‌پاافتاده را به امر سیاسی تبدیل می‌کند، انبوهی از احساس نارضامندی، بی‌قدرتی، بی‌اعتمادی، مهجوری، بیگانگی، بی‌عدالتی، نابرابری و ناامیدی است.

محمدرضا تاجیک نوشت: امروز بحران در دیدن و گفتن اصحاب قدرتی نهفته است که می‌خواهند ناجور ببینند و ناجور بگویند. اما تردیدی نیست تا زمانی که واقعیت‌ها و وقایع جامعه مصنوع و مصقول نگاه ناجور اصحاب قدرت هستند، نباید از علاج و دوای آنان، انتظاری جز رنج افزون و حاجت ناروا داشت.

نظریه‌پرداز سیاسی گفت: ژیژک اصطلاحی تحت عنوان «بحران انعکاسی» دارد که می‌گوید وقتی مدیران بحران نمی‌دانند پدیده چیست و ابعاد بحران را نمی‌شناسند، هر تدبیری که می‌کنند بر عمق بحران می‌افزایند. این فضایی است که در جامعه امروز ما حاکم است.

محمدرضا تاجیک نوشت: در این شرایط، صلاح ملک و مملکت در آن باشد که بانیان وضع موجود، حداقل زبان در کام گیرند تا بوی نای زبان کپک‌زده و آفت‌زده آنان بیش از این بر عمق جان مردمان آتش نیفکند.

تحلیلگر مسائل سیاسی کشورمان می گوید: عقل سلیم و معطوف به بقا، اصحاب قدرت امروز جامعه‌ را بیش از همیشه به بازگشت به تکانه‌های اصیل انقلاب، یعنی عدالت، آزادی، برابری، کرامت انسانی، مردم‌سالاری و... بالا آمدن از قعر شب زیست‌ جهان خود و پذیرش ناکامی‌ها و کژروی‌ها و کژکارکردی‌ها و کژنگریستن‌ها می‌خواند.

محمدرضا تاجیک در تحلیل اتفاقات رخ داده بعد از مرگ مهسا امینی گفت: لحظه مهسایی و لحظه ژینایی، لحظه مواجهه قدرت با عریانی خودش است. قدرت متوجه شده است این لباس خیالی که دیریست به تن دارد در خیال اوست. در واقع عریان است.

یکی از چهره‌های فکری جریان اصلاحات گفت : آن چیزی که امروز به‌عنوان جریان رسمی اصلاح‌طلبی نامیده می‌شود به یک معنا به جریان اصلاح‌طلبی خیانت کرده و آن را تقلیل داده و فشرده کرده و تمامی ساحات آن را زیرسایه خود و تحت‌الشعاع بازی قدرت و سیاست قرار داده و فراموش کرده که چهره گفتمان، از خود قدرت و سیاست ساطع می‌کند.