میان «دولت‌ اسلامی» و «اسلام دولتی» فرق زیادی وجود دارد. دولت اسلامی خادم مردم است ولی اسلام دولتی، توجیه‌گر امیال حکمرانانی است که اراده خود را به نام اسلام بر مردم تحمیل می‌کنند.

عباس عبدی نوشت: عدم پیش‌بینی رشد اقتصادی در سال ۱۴۰۶ و پیش از آن شاید به معنای منفی بودن آن است به‌ویژه که پیش‌تر اعلام شد که سرمایه‌گذاری در کشور حتی کمتر از مقدار لازم برای جبران استهلاک است. اینها یعنی اینکه یک فاجعه تمام‌عیار برای اقتصاد و مردم ایران در راه است.

مدیر مسئول روزنامه کیهان یکی از شیوه‌های شناسایی ائتلاف سفید را بررسی مواضع گروه‌های شرکت‌کننده در آن دانست و گفت: در صورتی که از مواضع همه گروه‌های شرکت‌کننده مخرج مشترک بگیریم، بسیاری از خس و خاشاک‌ کنار می‌روند و به نقطه‌ای می‌رسیم که همه در آن اتفاق نظر دارند.

مهدی مطهرنیا گفت: واقعیت این است که برجام به فرجام نرسید و دیرزمانی است که برجام مرده است اما کسی حاضر به تشییع آن نمی‌شود.

بایدن در آن یادداشت این را مشخص کرد که بازگشت به توافق هسته‌ای به هیچ عنوان هدف اصلی و نهایی آمریکا نیست و او [همانند دوران اوباما] اجرایی شدن برجام را نقطه آغازی برای «طولانی‌تر کردن و قوی‌تر کردن برجام» برای آمریکا می‌بیند. هم بر مبنای انتقادات مخالفان توافق هسته‌ای در آمریکا و هم بر مبنای اظهارات بعدی مقام‌های دولت بایدن روشن است که «قوی‌تر کردن برجام» - یعنی همان برجام پلاس - کلیدواژه آمریکایی‌ها برای تلاش در جهت اضافه کردن محدودیت‌های موشکی و منطقه‌ای به بندهای توافق هسته‌ای است.

«قانون‌نویسی ابزاری» عنوان یادداشت عباس عبدی، تحلیلگر مسائل سیاسی و اجتماعی که در آن آمده: در دهه ۱۳۷۰ قانون تعزیرات تدوین مجدد شد و موادی را با عنوان «تبلیغ علیه نظام» یا «تشویش اذهان عمومی» در مواد ۵۰۰ و ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی تصویب و اجرایی شد. همان زمان یادداشتی در روزنامه سلام نوشتم و توضیح دادم که اگرچه این دو مفهوم در قالب دو ماده قانونی آمده‌اند، ولی به لحاظ کلی فاقد معیارهای لازم برای قانون تلقی شدن هستند، زیرا نه ضوابط و معیارهای شکلی یک قانون را دارند و نه ضوابط محتوایی آن. از نظر محتوایی، ماده قانون باید متضمن انصاف و عدالت باشد.

یک مقام دولتی اوکراین ادعای غرب مبنی بر حمایت نظامی ایران از روسیه در جنگ اوکراین را تکرار کرد.

سید محمد صدر، تحلیلگر برجسته و دیپلمات سابق ایران معتقد است که ایران روابط بین المللی خود را به دو کشور چین و روسیه محدود کرده است در حالی که رفتارهای این دو کشور نشان می دهد نه تنها چندان متحد استراتژیک ایران نیستند بلکه به فکر تأمین منافع خود می باشند.

کووید ۱۹ دوباره تاخت و تازش را در چین آغاز کرده و نسبت به خطر تکرار صحنه بیماری و مرگ در بیمارستان‌ها هشدار داده می‌شود؛ خطری که می‌تواند در سایر کشورها و از جمله ایران نیز نگرانی‌هایی را از بابت طوفان مجدد کرونا در فصل زمستان ایجاد کند، آن هم بعد از چند ماه آرامش...

تضعیف «تعامل با شرق» و «تطهیر و بزک اقدامات خصمانه غرب» نیز از دیگر بخش‌های جنگ ترکیبی اخیر بود.