محمد مهاجری نوشت: آقای محسن برهانی از این جهت، یک برکت است برای دستگاه قضایی. او با شهامت و صراحت دیدگاه‌های خود را بیان می‌کند و از تبعات احتمالی سخنانش بیم ندارد.

مهاجری نوشت: آقای دکتر ولایتی با یک نامه جان یک پزشک هم صنف خود را نجات داد.

فعال سیاسی اصولگرا: به نظرم مجموعه حرف‌های آقای رئیسی آیتم‌های زیادی دارد، ولی در توضیح این آیتم‌ها موفق نبوده است. شاید برنامه‌ای برای سخنرانی‌های آقای رئیس‌جمهور وجود ندارد و او تصمیم گرفته یک سخنرانی داشته باشد. شاید هم افرادی که متن سخنرانی‌های رئیس‌جمهور را می‌نویسند، ضعیف هستند. یا آقای رئیسی به آن‌ها بی‌توجهی می‌کند.

محمد مهاجری خطاب به مخالفان فضای مجازی نوشت: اعضای خانواده‌های خود را باز برای دو هفته به کره‌شمالی بفرستید. بعد از دو هفته خانواده‌ها را بازگردانند و نظرشان را جویا شوند تا معلوم شود که زندگی بدون فضای مجازی برای آنها چگونه است.

محمد مهاجری نوشت: لابد آقای طائب بی‌گدار به آب نزده و خیالش همه‌ جوره از آقای رئیسی راحت است. در چنین حالتی، گریزی نیست جز آنکه کارنامه آقای رئیسی را به حساب آقای طائب بگذاریم. حتما ایشان این نکته را می‌داند که وقتی با تمام قوا وارد میدان دفاع از دولت سیزدهم شده عملا «بانی وضع موجود» است.

یک فعال رسانه‌ای اصولگرا نوشت: رئیس‌جمهور چین به ریاض رفته و قراراد استراتژیک بسته است و ما در حال یادگاری نویسی بر روی دیوار چین هستیم و به شانگهای می‌نازیم!

محمد مهاجری با طرح سوالاتی درباره معضلات و مشکلاتی که کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کند پرسیده است: آیا کسی، بزرگی، مسوولی حوصله دارد به این چیزها فکر کند یا همه با آواز شبگردی که در کوچه‌ها داد می‌زند: «شهر در امن و امان است» سر بر بالش بی‌خیالی می‌گذارند؟

یک فعال سیاسی اصولگرا گفت: اگر هر مسئولی تصمیم بگیرد از این به بعد فکر کند هر بولتنی دروغ است مگر خلافش ثابت شود و اصل را بر این بگذارد، به نظر من خیلی از مشکلات حل خواهد شد و خود به خود بساط خیلی از این بولتن‌نویس‌ها هم جمع خواهد شد.

محمد مهاجری نوشت: (در بحث حجاب) حکومت اگرچه ممکن است ظاهرا عقب‌نشینی کرده اما بازی را برده و نتیجه را مال خود کرده است. از آن سوی نیز افرادی که دنبال سبک زندگی خاص بوده‌اند بدون آنکه دست به لجاجت بزنند به آن دست یافته‌اند.

محمد مهاجری در روزنامه شرق نوشت:چند سال است هر از گاهی بحث بر سر نظام «نظام ریاستی» و «نظام پارلمانی» داغ می‌شود. گروهی مدل اول و گروهی مدل دوم را می‌پسندند. طرفداران نظام ریاستی، مدافع دولت مقتدر با اختیارات زیاد هستند و موافقان نظام پارلمانی، دولتی را به تصویر می‌کشند که هر وقت از چشم مجلس افتاد، بلافاصله عوض شود.