عباس عبدی نوشت: الزام «حجاب شرعی» باید حذف شود. راه دیگری وجود ندارد. ماست‌پاشی و عصبانیت فرد ضارب، محصول چنین بن‌بست‌هایی است. تن‌ها و روان خود را در مواجهه با حجاب زنان خسته و رنجور نکنید.

تحلیلگر مسائل سیاسی کشور اعتقاد دارد: کمرنگ شدن اعتراضات به معنی از بین رفتن آن نیست مهاجری هم اعتقاد دارد سیستم درک کرده چه اتفاقی رخ داده گرچه سیگنال روشنی بروز نمی دهد.

عباس عبدی نوشت: مهم‌ترین تجربه آینده‌نگرانه ایران که با شکست کامل مواجه شد، سند چشم‌انداز ج.ا.ا در افق ۱۴۰۴ است. سندی که در دو سال اول به خوبی جلو رفت ولی پس از آن مسیر معکوس طی شد و وضعیت را به اینجا رساند که نه تنها در نقطه‌ای که آغاز کردیم قرار نداریم، بلکه عقب هم رفته‌ایم.

عباس عبدی نوشت: به احتمال قوی این توافق فقط میان ایران و عربستان نیست، بلکه به صورت ضمنی یک توافق سه‌جانبه است که در ذیل برنامه راهبرد همکاری چین با هر دو کشور معنا دارد و بدون دو توافق دیگر که میان چین با هر کدام از دو کشور ایران و عربستان است، ضلع سوم این توافق محقق نمی‌شد.

ایران و عربستان در پکن پذیرفتند که به توافقنامه دو کشور در سال ۱۳۷۷ و ۱۳۸۰ یعنی دوره اصلاحات برگردند.

عباس عبدی نوشت: فقط ادعا می‌کنید و مواضع‌تان بیش از اینکه به سود ساختار باشد به زیان آنان است. دنبال دشمن نگردید، خطرناک‌تر از دشمن برای این نظام جهل و فقدان عقل سلیم و متعارف نزد برخی از مدعیان طرفداری از آن است.

تحلیلگر مسائل سیاسی کشورمان نوشت: اگر دولت کنونی توانست فقط یک وعده تورمی خود را در سال ۱۴۰۲ محقق کند و آن را به نصف زمان روحانی برساند (یعنی به رقم ۲۰درصد) بنده یک‌سال حقوقم در روزنامه اعتماد را به مراکز خیریه واریز و رسیدش را اینجا ارایه می‌کنم. البته اگر چنین شود، سود آن درنهایت برای شخص من و خانواده‌ام بیش از این رقم است ولی این را نوشتم تا بدانید که هیچ چیز مانع از خوشحالی و علاقه ما برای کاهش مشکلات اقتصادی نخواهد بود.

عباس عبدی نوشت: به ‌طور قطع شعار زن، زندگی، آزادی اثرات خود را بر جامعه رو به رشد ایران بر جای گذاشته است و مقاومت بی‌فایده است.

عباس عبدی نوشت: در جریان اعتراضات پاییز، خیلی‌ها معتقد بودند که نیروی اصلی آن اعتراضات دهه هشتادی‌ها یا نسل z هستند. به اعتقاد من آنها نیروی میدان بودند، اصل ماجرا به متولدین دهه ۱۳۶۰ مربوط می‌شد.

از متن یادداشت: "بنده به‌طور معمول مطالبی را که از روی عصبانیت یا همراه با توهین علیه خودم نوشته باشند، نه می‌خوانم و نه پاسخ می‌دهم. البته نقدهایی که محترمانه باشد را به روی چشم گذاشته و بی‌پاسخ نمی‌گذارم. با این حال در برخی موارد دوستان به عللی درخواست می‌کنند که پاسخی دهم. مطالب اخیر نویسنده کیهان جناب آقای محمد ایمانی، از این گروه است."