مرضیه وفامهر نقل کرده بود که تقوایی گفته بود: «اگر روزی نبودم، به یادم سفید بپوشید.»
به گزارشسایت خبری مدارا:نکتهی مضحک امروز این است که محمد خاتمی برای درگذشت ناصر تقوایی پیام تسلیت داده، انگار نه انگار که در دوران ریاستجمهوری او، یکی از درخشانترین کارگردانان سینمای ایران در سکوت و انزوا ماند. تقوایی در همان سالها با توقیف و توقف پروژههایی چون چای تلخ، زنگی و رومی و طرحهای ناتمام دیگر، از صحنهی سینما کنار زده شد. بله آقای خاتمی، آن شور و امید فرهنگی را هم لولو برد.
امروز اما مراسم بدرقه و بزرگداشت ناصر تقوایی در حال برگزاری است؛ جمعی از هنرمندان با لباس سفید گرد هم آمدهاند از مارال بنیآدم و علی سرابی تا حبیب رضایی در نشانهای از احترام به وصیت و نگاه روشن او. مرضیه وفامهر نقل کرده بود که تقوایی گفته بود: «اگر روزی نبودم، به یادم سفید بپوشید.» شاید این سفیدپوشی شورشی است علیه سیاهی، علیه فراموشی، علیه انزوایی که خودِ تقوایی قربانیاش بود. مراسم امروز، بیش از هر چیز، یادآور فقدان روشنفکری است که در زمان حیاتش نادیده گرفته شد و در مرگش ناگهان همه به یادش افتادهاند.
عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی در رابطه با چالشهای موجود در گفتمان «وفاق ملی» دولت چهاردهم گفت: اساساً مسئله وفاق، فاقد تئوری مستدل و روشن در جهان است و بدیهی است که راهبردی که پشت آن تئوری وجود نداشته باشد، محکوم به شکست و ناکارآمدی است. پزشکیان به اسم وفاق، از رقبای اصلاحطلبان استفاده کرد و از رقبای خود بهره برد. این افراد ناکارآمد هستند؛ میانمایهاند، فرصتطلباند و از درون دولت به دنبال ایجاد مانع هستند. به همین دلیل نیز هرگز حاضر نشدند در این یک سال از دولت دفاع کنند.
آیا توافقی در راه است؟ احتمال چنین چیزی پایین است. تفکر جادویی برای ایجاد یک پیشرفت واقعی کافی نیست، بهویژه وقتی طرفین سابقهٔ طولانیِ خصومت آمریکا و ایران را دارند.