یک فعال محیط زیست: از اواخر تیرماه تاکنون بسیاری از رودخانه‌های فرعی در مازندران خشک شده‌اند / بخشی از این خشکی به دلیل کشت دوم برنج است
یک فعال محیط زیست استان مازندران گفت: از اواخر تیرماه تاکنون بسیاری از رودخانه‌های فرعی در مازندران به طور کامل خشک شده‌اند که بخشی از این خشکی به دلیل کشت دوم برنج است.
به گزارش سایت خبری مدارا: تسنیم نوشت: یک فعال محیط زیست استان مازندران گفت: از اواخر تیرماه تاکنون بسیاری از رودخانه‌های فرعی در مازندران به طور کامل خشک شده‌اند که بخشی از این خشکی به دلیل کشت دوم برنج است.
کشت دوم برنج در استان مازندران، در شرایطی که کشور با یکی از شدیدترین بحران‌های آبی تاریخ خود دست و پنجه نرم می‌کند، به معضلی جدی برای منابع طبیعی شمال کشور تبدیل شده است. این اقدام کشاورزی در حالی رواج یافته که مسئولان ملی و استانی بارها بر ممنوعیت آن تأکید کرده‌اند و کارشناسان محیط زیست پیامدهای آن را «خنجری بر پیکر منابع آبی ایران» توصیف می‌کنند.
آمارهای رسمی نشان می‌دهد که میانگین بارش در مازندران طی تیر و مرداد امسال بیش از ۶۵ درصد نسبت به سال گذشته و حدود ۴۷ درصد نسبت به دوره بلندمدت کاهش یافته است. همزمان، میانگین دمای هوا ۱.۷ درجه بالاتر از حد نرمال ثبت شد که این امر نیاز آبی شالیزارها را به شکل کم‌سابقه‌ای افزایش داد. با وجود چنین شرایطی، بسیاری از کشاورزان به جای کشت‌های جایگزین پاییزه، همچنان به سمت کشت دوم برنج رفته‌اند؛ روندی که علاوه بر فشار بی‌سابقه بر سفره‌های زیرزمینی، خشکی بسیاری از آب‌بندان‌ها را نیز رقم زده است.
آب‌بندان‌های مازندران که حدود ۸۰۰ قطعه با ظرفیت ذخیره‌سازی ۳۴۵ میلیون مترمکعب آب را شامل می‌شوند، نقشی کلیدی در تأمین آب بیش از ۳۵ هزار هکتار زمین کشاورزی دارند. با این حال، تصاویر و گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد بسیاری از آنها در تابستان جاری خشک شده‌اند. فعالان محیط زیست هشدار می‌دهند که بی‌توجهی به لایروبی و بهسازی این سازه‌های سنتی، همراه با برداشت‌های بی‌رویه آب برای کشت دوم، نه تنها ذخایر آبی بلکه ظرفیت‌های گردشگری و اقتصادی این پهنه‌های طبیعی را نابود می‌کند.
الیاس تقوایی؛ فعال محیط زیست مازندران در گفت‌وگو با تسنیم با اشاره به وضعیت بحرانی منابع آبی استان اظهار کرد: از اواخر تیرماه تاکنون بسیاری از رودخانه‌های فرعی در دشت‌های مرکزی مازندران از جمله لاله‌آباد بابل، دشت‌سر و دابودشت آمل، بخش‌هایی از بابلسر و فریدونکنار به طور کامل خشک شده‌اند.
وی افزود: این خشکی نه‌تنها کشاورزی که حیات پرندگان، آبزیان و سایر موجودات وابسته به این رودخانه‌ها را نیز با تهدید جدی مواجه کرده است.
او بیان کرد: مهم‌ترین دلیل این شرایط، گسترش بی‌رویه کشت دوم برنج در بالادست حوزه‌های آبریز است. بسیاری از شالیکاران بالادست رودخانه‌های اصلی مازندران به‌ویژه در حوزه آبریز هراز، مانع عبور روان‌آب شده و آن را به سمت شالیزارهای خود هدایت می‌کنند.
این فعال محیط زیست تصریح کرد: چنین اقدامی عملاً باعث شده حق‌آبه زیست‌محیطی به رودخانه‌های پایین‌دست نرسد و خشکی گسترده‌ای در آنها رخ دهد.
وی ادامه داد: کاهش شدید بارندگی در تیر و مرداد امسال و افزایش حدود یک درجه‌ای میانگین دما، شرایط را وخیم‌تر کرده است. طبق آمار رسمی، بارش‌ها در این دو ماه ۶۵ درصد کمتر از سال گذشته و نزدیک به ۴۷ درصد کمتر از دوره بلندمدت بوده است.
تقوایی افزود: همین تغییرات اقلیمی به افت محسوس سطح آب‌های زیرزمینی و ترک خوردن شالیزارها نیز دامن زده و نگرانی‌ها را دوچندان کرده است.
این فعال محیط زیست اظهار کرد: بررسی‌ها نشان می‌دهد که از ۱۲۰ رشته رودخانه فعال در مازندران، تعداد زیادی اکنون از جریان افتاده‌اند و حتی رودخانه‌های مهمی مانند کاری‌پی، وازررود، چلو، ستی‌رود، پلک، شه‌رود و میان‌رود طی ۴۵ روز اخیر حتی یک قطره آب در بستر خود ندیده‌اند. این یعنی حیات بسیاری از گونه‌ها در خطر است و زنجیره اکولوژیکی استان با بحران بی‌سابقه‌ای روبه‌روست.
وی با اشاره به آمار شرکت آب منطقه‌ای مازندران گفت: بارش‌های مناسب زمستان گذشته و اوایل بهار سبب شد حجم آورد رودخانه‌ها در سال آبی جاری از یک میلیارد و ۷۷۴ میلیون متر مکعب عبور کند و حتی امکان افزایش ۱۳ هزار هکتار سطح زیر کشت اول برنج فراهم شود. اما این شرایط مطلوب نه‌تنها برای احیای منابع آبی استفاده نشد، بلکه با گسترش کشت دوم برنج در تابستان، عملاً مزیت‌های آن به تهدید تبدیل شد.
اخبار مرتبط:
