معاون شهردار تهران: در جنگ ۱۲ روزه، مردم مناطق فقیر در شهر ماندند، اما مرفه‌ها رفتند
صارمی گفت: در جنگ ۱۲ روزه مناطق پولدار یا به اصطلاح مناطق مرفه‌نشین کاملا خالی از سکنه شد، اما مردم در قسمت‌های پرجمعیت شهر، خانه‌های خود را ترک نکردند و این یک تهدید محسوب می‌شود، زیرا دسترسی ساکنان این محدوده‌ها به مکان‌های امن با مشکل مواجه است، بنابراین باید در این محدوده‌ها پارکینگ‌های زیرسطحی را به عنوان پناهگاه بسازیم.
به گزارش سایت خبری مدارا: دیدبان نوشت: در پی حمله نظامی اخیر و تجربه جنگ ۱۲روزه، مدیریت شهری تهران با چالشی جدید در حوزه ایمنی و پدافند غیرعامل روبه‌رو شده است. پس از سال‌ها تمرکز صرف بر زلزله در طراحی‌های ساختمانی، حالا نگاه‌ها به سوی تهدیدات نظامی و ضرورت ایمن‌سازی شهری در برابر بمباران و حملات موشکی معطوف شده است. شهرداری تهران نه‌تنها مسئولیت بازسازی خرابی‌های جنگی را برعهده گرفته، بلکه مأموریت طراحی و اجرای پناهگاه‌های شهری برای حفظ جان شهروندان در مواقع بحران نیز به آن واگذار شده است. طبق اعلام شورای شهر تهران، مسئولیت برنامه ساخت پناهگاه در پایتخت به معاونت شهرسازی و معماری شهرداری تهران واگذار شده است.
در همین راستا حمیدرضا صارمی، معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران درباره برنامه مدیریت شهری برای ساخت پناهگاه در پایتخت گفت: «طرحی که در نظر گرفته‌ایم، ترکیبی است. زیرا با افزایش قدرت‌های نظامی، قدرت تخریب نیز افزایش یافته است و ما هم باید پناهگاه‌های محکم‌تری بسازیم.»
او با اشاره به تکنولوژی ساختمانی در جهان تاکید کرد: «تنها با ۳ درصد افزایش در هزینه ساخت و استفاده از تکنولوژی نانو و مصالح مرتبط می‌توان در مقابل حمله‌های نظامی، ایمنی بیشتر و تخریب کمتری را ایجاد کرد. ولی ما از این تکنولوژی در ساختمان‌سازی غفلت کرده‌ایم و استانداردهای شیوه‌های ساخت‌وساز را به سمت آیین‌نامه ۲۸۰۰ سوق داده‌ایم و صرفا بحران‌ها و زلزله را مد نظر قرار داده‌ایم و البته سایر تهدیدات طبیعی مانند سیل و آتش‌سوزی هم تا حدودی مورد توجه قرار گرفته است. اما به شیوه ساخت‌وساز در موضوعاتی مانند بمبارانی که در جنگ اخیر تجربه کردیم، توجه نکرده‌ایم.»
بهترین گزینه برای پناهگاه در کوتاه‌مدت، پارکینگ‌های دارای طبقات منفی است
صارمی با اشاره به این که از پس از استقرار در شهرداری هزینه‌های پارکینگ و زیرزمین را در پروانه برداشتیم، افزود: «باید شیوه مورد نظر ما برای زیرزمین‌ها در وزارت راه و شهرسازی در مناطق ۲۲گانه لازم‌الاجرا شود. طرح مد نظر این است که در طبقه منفی ۵، ۶ و ۷ سیستم تهویه تعبیه شود و سیستم‌های خدماتی که افراد بتوانند در طولانی‌مدت (مثلا یک هفته تا ۱۰ روز) در آنجا دوام بیاورند و مشکلی نداشته باشند. در حقیقت نیازهای اولیه مانند آب، سرویس بهداشتی و … در دسترس آن‌ها باشد تا دوام بیاورند و نجات پیدا کنند. به نظرم مهم‌ترین و بهترین گزینه در کوتاه‌مدت، پارکینگ‌های دارای طبقات منفی است، اما باید به سیستم تهویه مناسب و خدمات اولیه برای ساکنان مجهز شود.»
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران در پاسخ به این پرسش که در این طرح پارکینگ‌های عمومی هم جایگاهی دارد، گفت: «بله. یکی از گزینه‌ها پارکینگ‌های زیرسطحی در پارک‌هاست، چون تمام ساختمان‌ها ویژگی پارکینگ‌های طبقاتی را ندارند. باید افراد با یک دسترسی و در شعاع ۸۰۰ متری به پناهگاه دست پیدا کنند.»
صارمی با اشاره به این که نمی‌خواهیم هزینه به شهر تحمیل کنیم، افزود: «در شهر به‌شدت به پارکینگ نیاز داریم. در فضاهای زیرسطحی و جایی که به درختان، فضای سبز و محیط‌زیست لطمه نخورد، با استفاده از ظرفیت مشارکت بخش خصوصی، می‌توانیم پنج یا شش طبقه پارکینگ زیرسطحی بسازیم. این پروژه در قم و نزدیک حرم حضرت معصومه (س) انجام شده و درست هم انجام شده است. برای این که پارکینگ‌ها هزینه خود را تامین کنند، مثلا می‌توان بخشی را تجاری کرد و عمده فضا را به پارکینگ اختصاص داد که در مواقع عادی مورد استفاده خودروها قرار گیرد و در مواقع بحرانی مکان امنی برای سکونت باشد.»
او درباره استفاده از بوستان‌ها به عنوان پناهگاه، گفت: «این موضوع مصوبه دارد. قاعدتا فقط در بوستاهای بزرگی که واحدهای مسکونی اطراف آن زیاد است، چنین پارکینگ‌هایی ساخته می‌شود. ما بوستان‌هایی داریم که سکونت در اطراف آن وجود ندارد.»
باید پارکینگ‌های زیرسطحی را در مناطق جنوب شهر تهران بسازیم
صارمی در بخش دیگری از صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: «ما ساختمان‌هایی داریم که اصلا پارکینگ ندارد که امن یا غیرامن باشد. بیشتر خانه‌های جنوب خیابان انقلاب از اساس پارکینگ یا طبقه زیرزمین ندارد. این خانه‌ها در شرایط بدی قرار دارند و بسیاری از این خانه‌ها در شرایطی هستند که حتی اگر موشک به یک کیلومتری آن‌ها هم اصابت کند، خود به‌خود فرو می‌ریزند. هدف ما بیشتر این است که در این مناطق پارکینگ‌های زیرسطحی را بسازیم. به هر حال ساکنان این مناطق از قبل همه نوع فقر خدماتی داشتند و حالا این موضوع هم به فقرهایشان اضافه شده است. در چند سال اخیر تلاش کردیم که حتی‌المقدور فقر سرانه‌های این مناطق را تا حدودی جبران کنیم. امیدواریم موضوع ایمنی و ایمنی‌بخشی را هم در این محدوده‌ها به انجام برسانیم. هدف‌گذاری، قسمت‌هایی از شهر است که دارای بافت ناپایدار هستند و دسترسی ساکنان این محدوده‌ها به مکان‌های امن نیز با مشکل مواجه است.»
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران با بیان این که این قسمت‌های شهر از تراکم جمعیتی بالایی دارند، افزود: «دست ساکنان آن‌ها هم خالی است. در این جنگ ۱۲ روزه مناطق پولدار یا به اصطلاح مناطق مرفه‌نشین کاملا خالی از سکنه شد، اما مردم در قسمت‌های پرجمعیت شهر، خانه‌های خود را ترک نکردند و این یک تهدید محسوب می‌شود.»
صارمی در پاسخ به این سوال که شهرداری برای سرعت بخشیدن به از بین رفتن بافت‌های فرسوده و ناپایدار شهر چه اقدامی انجام داده است، گفت: «طبق مصوبه شورای شهر تهران قرار شد که مشوق‌های بافت فرسوده و ناکارآمد را به محیط‌های همجوار و بلافصل نیز اختصاص دهیم و ساکنان آن می‌توانند از این مشوق‌ها استفاده کنند. محیط بافت فرسوده و ناپایدار مصوب حدود ۶۵۰۰ هکتار بود، اما قانون برنامه هفتم و مصوبه شورای شهر تهران، این اجازه را داد که مشوق‌ها به محدوده همجوار و بلافصل هم تعلق بگیرد. اما باید ویژگی خاصی دشته باشند، به عنوان مثال باید عمر ساختمان بالای ۴۰ سال باشد و مصالح ساخت آن بتن و آهن نباشد. در صورت وجود چنین مشخصاتی، مردم می‌توانند با مراجعه سریع به شهرداری، پروانه نوسازی بافت ناپایدار را اخذ کنند.»
اخبار مرتبط:
