پویش «نه قاطعانه اما مهربانانه به کودکان کار در اصفهان» آغاز شد
رئیس اداره امور اجتماعی شهرداری اصفهان گفت: هدف پویش«نه قاطعانه اما مهربانانه به کودکان کار در اصفهان»قطع زنجیره عرضه و تقاضا بعنوان یکی از راه‌حل‌های اساسی درمسیر نه به کار کودک است.
به گزارش سایت خبری مدارا؛ هادی سینایی پورفرد اظهار کرد: در ۲ سال گذشته مدیریت شهری اصفهان با طراحی پویش «نه قاطعانه اما مهربانانه به کودکان کار» سعی کرده است که از طریق آموزش به شهروندان اقدام‌های مثبتی در جهت قطع زنجیره عرضه و تقاضا در پایان دادن به مساله کودکان کار ایجاد کند.
به نوشته مهر؛ وی افزود: این پویش شامل مجموعه‌ای از فعالیت‌های تولید محتوای چند رسانه‌ای با عنوان نحوه مواجه با کودکان کار، ارتباط مستمر با سازمان‌های مردم نهاد، نشست‌های نخبگانی، آموزش‌های مساله محور و فعالیت‌های عرصه محور است.
رئیس اداره امور اجتماعی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی اصفهان ادامه داد: در حال حاضر ارتباط مستمری بین سازمان بهزیستی، مدیریت شهری و سازمان‌های مردم نهاد در جهت شهر عاری از کودک کار وجود دارد.
سینایی گفت: در کنار مواجه با کودکان کار در سطح شهر باید مراقب آسیب‌های نو پدید در این حوزه نیز باشیم موارد از قبیل سو استفاده از کودکان در فضاهای مجازی، توجه به نحوه دسترسی‌های حوزه حمل و نقل مانند خط دوم مترو که در صورت ناآگاهی متولیان می‌توانند در افزایش این روند مؤثر باشند.
وی ابراز کرد: براساس تعریف یونیسف کودکان زیر ۱۸ سال که عمده وقت خود را بدون سرپرست و نظارت بزرگسالان به مشاغل رده پایین می‌گذرانند کودکان خیابانی گفته می‌شود.
رئیس اداره اجتماعی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان خاطرنشان کرد: تعریف دیگر یونیسف در سال ۱۹۷۷ از کودکان خیابانی این است که به کودکانی گفته می‌شود که در شهرهای بزرگ جهت ادامه زندگی خود مجبور به کار و زندگی در خیابان هستند.
سینایی افزود: کار کودک را اگر مانند معضلی در نظر بگیریم باید نسبت به شناسایی مساله‌های آن معضل هم وارد عمل شویم مسائلی مانند اقتصاد زباله، فقر شهری، حاشینه نشینی و گمنامی هویتی می‌تواند نمونه‌ای از مسائل قابل بررسی باشد.
رئیس اداره امور اجتماعی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان ادامه داد: سازمان بهداشت جهانی این کودکان را به چهار گروه دسته‌بندی کرده است، کودکانی که در خیابان‌ها زندگی می‌کنند و اولین نگرانی آنها زنده ماندن و داشتن سرپناه است، کودکانی که از خانواده خود جدا شده‌اند و به طور موقت در مکانی مانند خانه‌های متروک و مخروبه، سایر ساختمان هاو سرپناه زندگی می‌کنند و یا از منزل دوستی به دوست دیگر می‌روند.
وی اضافه کرد: همچنین کودکانی که با خانواده خود در تماس هستند ولی به دلیل فقر، پرجمعیت بودن خانواده، سو استفاده جسمی و جنسی در برخی شب‌ها و در طول روز در خیابان به سر می‌برند و یا کودکانی که در مراکز ویژه نگهداری می‌شوند اما پیش از آن، در وضعیت بی خانمانی بسر برده‌اند و در معرض خطر برگشت به همان وضعیت سابق را دارند.
اخبار مرتبط:
