روایت یک نماینده‌ی زن مجلس از بهارستان: اسم خانم‌ها از قرعه‌کشی نطق و تذکر در نمی‌آید

به گزارش سایت خبری مدارا: سارا فلاحی، نماینده ایلام و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، به خبرگزاری خبرآنلاین درباره عدم کاندیداتوری اش گفت: «توان رقابت با مهمانی های گران قیمت در هتل های شیک و لوکس را نداریم. افرادی هستند که لابی های اقتصادی دارند که خیلی در شأن مجلس نیست و من دوست نداشتم وارد آن فضاهای آلوده شوم.»

وی درباره عدم انسجام زنان مجلس هم بیان کرد: «یکی از دلایل عدم انسجام است. اما دلیل مهم‌تر این است که در مجلس اغلب براساس توانایی رأی داده نمی شود، نه اینکه همه کسانی که به آن بالا می روند ناتوان باشند؛ بسیاری از کسانی که داخل هیات رئیسه می روند افراد توانایی هستند.»

عضو کمیسیون امنیت ملی خاطرنشان کرد: «برخی از آقایان صرفا برای شعار تبلیغاتی از حضور خانم ها در قدرت و مدیریت صحبت می کنند. به نظر من باید این نمایش های مضحک تمام شود و به  افراد به میزان توانایی شان وزن دهیم. بسیاری از آقایان هستند که ته باورشان و در سلول های خاکستری شان، اعتقادی به توانایی زنان ندارند.»

مشروح گفت و گوی سارا فلاحی، نماینده ایلام و عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی را در ادامه می خوانید؛

*************

*خانم فلاحی! شما در گفت‌وگویی با خبرآنلاین بیان کردید که برای انتخابات هیأت رئیسه کاندیدا می شوید، چرا کاندیدا نشدید؟ آیا تصمیم فراکسیون زنان بود؟ 

قبلا هم گفته ام که در فراکسیون برای حضور یا عدم حضور زنان در هیات رئیسه جلسه ای برگزار نمی شود که من بخواهم بر اساس تصمیم فراکسیون عمل کنم. یکی از مشکلات ما این است که اتفاقا فراکسیون مانع حضور یا عدم حضور بانوان در هیات رئیسه نیست، به این علت که خانم ها معتقدند که نمایندگی قائم به شخص است و هرکس می تواند به صورت مستقل وارد رقابت شود.  

اما اینکه چرا من کاندیدا نشدم چند دلیل داشت؛ یکی اینکه من برای حضور در بین المجالس کشورهای اسلامی مأموریت داشتم و چون نزدیک ۱۰ روز در اندونزی بودم، فرصت تبلیغات نداشتم.  دلیل دیگر اینکه همه همکاران هم از قبل، یعنی از حدود یک سال پیش به کاندیداها قول داده بودند. خیلی ها آمدند و به من که در انتخابات شرکت نکردم گفتند، اگر شرکت کنید به شما رأی می دهیم و من می دانستم که این ها صرفا تعارف است. 

مهمتر از همه این است که توان رقابت با مهمانی های گران قیمت در هتل های شیک و لوکس را نداریم. افرادی هستند که لابی های اقتصادی دارند که خیلی در شأن مجلس نیست و من دوست نداشتم وارد آن فضاهای آلوده شوم.  

*این مهمانی ها را چه کسانی برگزار می کردند و الآن هم در هیات رئیسه حضور دارند؟ 

تحقیق کنید من در این رابطه صحبتی نمی کنم. 

* شما با علم به اینکه رأی نمی آورید، کاندیدا نشدید؟ 

نه اینجوری نبود. اگر من هم مثل برخی از دوستان، از یک سال پیش وقت می گذاشتم و صحبت  می کردم، ممکن بود فضای بهتری ایجاد شود. اما این فضای بهتر از نظر من باید با  گفت و گو و ارائه برنامه ایجاد شود که متأسفانه این فضا حاکم نیست. 

فضای انتخابات هیأت رئیسه برنامه محور نیست. انتقادی که من دارم این است؛ به این معنا که هیچ کس از کسانی که برای هیأت رئیسه کاندیدا می شوند، برنامه نمی خواهد. یعنی اصلا مهم نیست  من که می خواهم در هیات رئیسه ایفای نقش کنم، اصلا چه برنامه ای دارم؟ چیکار می خواهم انجام دهم؟ بالاخره این فضا، فضای رفاقتی است و با برنامه نیست. 

شما به عنوان رسانه و من به عنوان نماینده باید این مطالبه‌ مان باشد که در آیین نامه تغییراتی ایجاد شود تا کسی که می خواهد کاندیدا شده و در هیأت رئیسه حضور یابد، باید برنامه داشته باشد. چون هیات رئیسه صرفا این نیست که در آن  بالا بنشیند و ترجمه قرآن کنند، یا اینکه قرعه ها را اعلام کنند، یا نطق پیش از دستور داشته باشند و یا یک سری متون را مطالعه کنند.  

خیلی از تصمیمات در هیات رئیسه برای مجلس گرفته می شود، بر اساس تصمیمات هیات رئیسه طرح ها و لوایح داخل صحن می آیند و اولویت بندی می شوند که چه طرح و لایحه‌ای بیاید یا نیاید. همه اینها نیاز دارد که کسانی به آن جایگاه بروند که ضمن اینکه خودشان بالا نشسته اند، مجلس را ارتقاء دهند. بنابراین این فضا یک فضای متعالی نیست که بر اساس آن بتوانیم به نتایج مورد نظر برسیم. 

*علت شکست زنان در هیات رئیسه را عدم انسجام زنان مجلس و فراکسیون می دانید یا لابی گری هایی که در مجلس وجود دارد؟ 

یکی از دلایل عدم انسجام است. اما دلیل مهم‌تر این است که در مجلس اغلب براساس توانایی رأی داده نمی شود، نه اینکه همه کسانی که به آن بالا می روند ناتوان باشند؛ بسیاری از کسانی که داخل هیات رئیسه می روند افراد توانایی هستند. اما من معتقدم که توانایی و دانایی افراد وجه تعیین کننده نیست. همیشه بر اساس داشته های افراد تصمیم گرفته نمی شود. گاهی اتفاقا نداشته های افراد در انتخابات موثر هستند.  

بنده معتقدم هر کس فارغ از جنسیت به عنوان کسی که می تواند در هیات رئیسه نقش آفرین باشد، باید شرکت کند. اما متاسفانه اغلب اینگونه نیست و همیشه کسانی که می دانند و می توانند بالا نشین نمی شوند. البته این صحبت ها نافی این نیست که برخی دوستان هم با دانایی و توانایی خود رای می آورند. اما همیشه اینگونه نیست و خیلی از دوستان که همکاران ما هستند و در هیات رئیسه رأی آوردند، چون نمایندگان حالا به هر دلیلی به آن ها رای داده اند ما به آنها احترام می گذاریم. ولی می خواهم بگویم که چون برنامه محوری نیست، کسی از کسی برنامه نمی خواهد، هرکس روابط عمومی قوی تری داشته باشد، می تواند موفق باشد ولو اینکه آدم توانایی هم نباشد. 

بنابراین برنامه نمی خواهیم و بر اساس برخی شاخص ها و استانداردها انتخاب نمی کنیم. قطعا همه اینها موثر است در اینکه نه تنها خانم ها بلکه بسیاری از آقایان که چنین توانایی دارند اما روحیه حضور در چنین فضایی را ندارند، یا انتخاب نشوند یا اصلا وارد رقابت نشوند. مثلا افرادی بودند  که ۱۰ بار به میز من مراجعه کردند و حالت التماس داشته اند که به ما رأی بدهید.

این فضا فضای خوبی نیست، کسی که با التماس می خواهد رأی بگیرد، نمی تواند جایگاه مجلس را ارتقاء دهد. مجلس محل اقتدار مردم ایران است. بنابراین کسی که می خواهد در هیات رئیسه قرار گیرد، باید حافظ اقتدار کرسی هیات رئیسه باشد و ضمن  خضوع و خشوعی که در برابر مردم دارد، نباید برای گرفتن یک کرسی دست به هر کاری بزند. 

* ولی می شود اینگونه هم گفت که زنان چون قدرت لابی گری ندارند برای همین نمی توانند رأی مردان را به دست آورند؟ 

لابی گری به معنای مصطلح و منفی آن اصلا در روحیه خانم ها نیست. بنده هم نمی توانم برای اینکه در کرسی مسئولیتی قرار گیرم به دیگران رو بیاندازم و لابی کنم. معتقدم که فضایی باید باشد که برنامه هایمان را ارائه دهیم وشأن انسانی آدم هم حفظ شود. مثل انتخابات مجلس  که من عمدتا سخنرانی داشتم، برنامه هایم را ارائه دادم و مردم هم انتخاب کردند. کسی را هم در معذوریت قرار ندادیم.  

من آدم شفافی هستم و به کسانی که هم رأی ندادم، اعلام کردم ولی همه اینگونه نیستند. برای همین فضایی ایجاد می شود و برخی با اینکه ۶ نفر را باید انتخاب کنیم ولی به ۱۰ نفر قول می دهند. مثلا ۲ نائب رئیس می خواهید انتخاب کنید، به ۵ کاندیدای نائب رئیسی قول می دهند. یک فضای غیراخلاقی، دروغ، رودربایستی و ریا هم حاکم می شود. چون همکاران می ترسند، آن همکار از دستشان ناراحت شود و یا بعدها که وی بخواهد کاندیدا شود به او رأی ندهند. 

بالاخره فضای شفافی نیست. فضا به نظر من خوب نیست و اگر این فشارها نباشد و آمد و شدها و مراجعه به صندلی نماینده ها نباشد، برنامه وجود داشته باشد، به طوریکه صحبت کنند و برنامه ارائه دهند و در یک فضای باز انتخابات صورت گیرد، به نظرم به جایگاه مجلس کمک می کند. 

* اما فارغ از انتخابات هیات رئیسه، انتقاداتی که به انفعال و عدم مشارکت زنان مجلس در تصمیم گیری ها و نطق ها انجام می شود را چقدر وارد می دانید و  برای رفع این ایراد فراکسیون زنان چه برنامه ای دارد؟ 

اصلا موافق این گزاره نیستم. به هیچ عنوان خانم ها انفعال نداشتند. ببینید که در بحث نطق، موثرترین نطق ها را چه کسانی داشته اند؟ آنچه در سطح کشور وایرال شده و در اخبار هم آمده است. من خودم جزو کسانی بودم که در سراسر ایران به واسطه نطق هایی که داشتم مرا می شناسند. اما نطق و تذکر قرعه کشی می شود و همه خانم ها هرروز ثبت نام می کنیم و اسم‌مان از قرعه در نمی آید. قبلا در می آمد اما در مجلس دوازدهم انگار یا بخت با ما یار نیست یا اتفاقی در سیستم قرعه افتاده است.

چندین بار هم اعتراض کردیم، اما می گویند که شانس است و برای شما نمی گیرد. من روی این نکته هم حرف دارم که در برنامه نویسی مجلس بررسی شود که ممکن است باگی در آن باشد و اینکه چرا اسم خانم ها در نمی آید؟ نمی توانم در این رابطه صحبت کنم چون فعلا مستندی در اختیار ندارم. من خودم در بحث بودجه پیشنهاداتی داشتم مطرح کردم در تذکر و نطق هم چون اسمم در نمیاد از دیگران وقت می گیرم.

 اما به هرحال معتقدم که در حوزه های مختلف خانم ها تأثیرگذار بودند. به عنوان مثل فراکسیون زنان برای جلوگیری از اجحاف در حق بانوان  قانون مهریه را چند بار از دستور کار خارج کرد چون ایرادات جدی دارد که به ضرر خانم ها و خانواده است و اگر هم   در دستور کار قرار می گیرد جزو  دستورات آخری است که نوبت به طرح آن نمی رسد و باید اصلاح شود. 
 خانم ها چه در فراکسیون و چه در کمیسیون ها، تذکرات و نطق هایی هم که داشتند همیشه موثر و بدون محافظه کاری بوده است. همانگونه که خانم ها اهل لابی نیستند هم محافظه کاری هم نیستند و شفاف از منافع کشور دفاع می کنند. اما بالاخره انتظار داریم که شرایطی ایجاد شود تا نگاه جنسیتی به قدرت و سیاست وجود نداشته باشد. چون این نگاه جنسیتی ضد پیشرفت است. حتی برخی از آقایان صرفا برای شعار تبلیغاتی از حضور خانم ها در قدرت و مدیریت صحبت می کنند. به نظر من باید این نمایش های مضحک تمام شود و به  افراد به میزان توانایی شان وزن دهیم. بسیاری از آقایان هستند که ته باورشان و در سلول های خاکستری شان، اعتقادی به توانایی زنان ندارند.  

آنها قدرت را به اشتباه طی یک سوء تفاهم تاریخی مردانه می دانند. به خاطر اینکه در طول تاریخ قدرت در دستشان بوده است و دوست ندارند در این عرصه برای زنان جایی باز کنند. این تفکر اشتباه باید تغییر کند و به نظر من اگر تغییر نکند، جامعه با یک بال قادر به پرواز نیست. بنابراین ما باید روی این کار کنیم، باید آموزش داده شود و فضاهای درستی ایجاد شود. نگاه جنسیتی نباشد و بگویند فلانی چون خانم است، در فلان جا نباید باشد یا باید باشد.

برای مثال من خودم برای سفرهای برون مرزی ام همیشه می گویم که اگر من را به عنوان یک خانم در هیات قرار می دهید که به دنیا بگویید که به خانم ها اهمیت می می دهیم من نمی آیم چون این حضور صرفا ویترینی است. اما اگر به واسطه توانایی و تاثیرگذاریم است من مانوریت می روم چون من آنجا تاثیر دارم، مشارکت دارم،  سخنرانی می توانم بکنم و در مذاکرات موثر هستم و به این علل من می آیم و در تمام سفرهای برون مرزی که داشتم در واقع حضور موثر داشتم. به عنوان مثال، سفری که با آقای امیرعبداللهیان (خدا رحمتش کند) به بالکان داشتم، بخش عظیمی از مذاکرات را ایشان به من واگذار کردند؛ در حوزه زنان، ورزش، دیپلماسی عمومی و ایشان در آنجا به من نقش می دادند و می گفتند این فرد در این زمینه اطلاعات دارد، حتی در جلسه با رئیس جمهور صربستان، وزیرخارجه بوسنی، حضور داشتیم و موثر عمل کردیم. 

در این سفر اخیر که برای حضور در جلسات بین المجالس که رفتم، دو سه تا سخنرانی موثر داشتیم یا در جلسه کمیسیون امنیت ملی که بعد از طوفان الاقصی به روسیه رفتیم، بنده جزو مؤثرین افراد در آن فضا بودم. می خواهم بگویم که صرفا خانم ها به واسطه اینکه خانم هستند نه؛ بلکه به واسطه توانایی شان که در سایه انقلاب اسلامی و آموزش و هوش خود زنان این توانایی را به دست آوردند و در سایه آن شعور اجتماعی و سیاسی که دارند، باید به آنها فضا بدهیم. اگر نگاه جنسیتی باشد دچار مشکل می شویم. 
*این نگاه جنسیتی همیشه بوده است و آقایان که قدرت همیشه در اختیارشان بوده نگاه جنسیتی داشتند. ولی در کنارش ما زنان قدرتمند هم داشتیم که تابوشکن بودند و قدرت را به دست آوردند، این چقدر برمی گردد به اینکه خانم ها در مجلس تلاش نمی کنند که آن جایگاه را به دست آورند و به همین هیات رئیسه قانع هستند؟ 

نه اینگونه نیست. ببینید در هرجایی باید متناسب با آن جا برنامه ریزی کنید. فضای مجلس علیرغم اینکه بالاخره خانم ها توانایی دارند، ولی فضا هنوز به لحاظ ذهنی باز نشده است که بگویند که چه فرقی دارد میان خانم ها و آقایان است و قطعا خانمی که نماینده شده، توانایی داشته است. اینکه مثلا اقایان گزاره غلطی را به کار می برند و می گویند همه خانم ها یک نفر شوید تا ما به شما رأی دهیم. چرا آقایان این گزاره را برای خودشان به کار نمی برند. چرا همیشه ما باید به آنها رأی بدهیم؟ این فضا الان وجود دارد و ما می گوییم این فضا نباشد. 

از طرف دیگر زنی که نماینده هست باید به خودباوری برسد. من خودم هم باید خودم را باور کنم، دچار خود تحقیری نشوم و به مسائل ورود کنم. من این دوره وارد انتخابات هیات رئیسه نشدم، ولی دوره بعد به عنوان مثال اگر با برنامه بیایم، باید برای بردن بیایم، نه اینکه صرفا بخواهم فقط در انتخابات شرکت کنم. چون اگر بر اساس توانایی هم باشد می گویم که من به این باور رسیدم که این توانایی را دارم و اتفاقا با برنامه ای مدون تر در انتخابات هیات رئیسه قرار گیرم. ولی به شرطی که آن فضا تغییر کند. 

 شما به عنوان یک رسانه در تغییر این محاسبات غلطی که در مجلس وجود دارد، خیلی می توانید تاثیرگذار باشید تا آن نگاهی که به خانم ها هست، تغییر کند. به خانم ها به عنوان اینکه چون خانم هستند و نمی توانند، نباید نگاه شود. معتقدم که در بین خانم ها توانایی زیادی وجود دارد و می توانند، به شرط اینکه خود خانم ها هم به این خودباوری برسند.