علی زرنگار با خلق فضایی محدود، اما پرتنش، مخاطب را به تأمل درباره ارزش‌های انسانی و مسئولیت اجتماعی وامی‌دارد. فیلم، نقدی غیرمستقیم بر ناکارآمدی سیستم‌های اجتماعی است و روایت آن، پژواکی از زندگی روزمره مردمانی است که با واقعیت‌های تلخ دست‌به‌گریبان‌اند.
یکی از برجسته‌ترین نقاط قوت فیلم، تدوین هنرمندانه آن است که به‌خوبی با روایت هماهنگ شده و ریتمی دقیق و حساب‌شده را ایجاد کرده است. تغییرات ظریف در زمان‌بندی صحنه‌ها و استفاده از برش‌های کوتاه و هدفمند، حس اضطراب و تعلیق را در طول فیلم تشدید می‌کند. تدوین نه‌تنها در خدمت پیشبرد داستان است، بلکه تنش‌های درونی و جمعی شخصیت‌ها را به زیبایی بازتاب می‌دهد و تماشاگر را درگیر تصمیم‌های سخت آن‌ها می‌کند.
فیلمبرداری دقیق و قاب‌بندی‌های فکرشده نیز مکمل تدوین بوده و فضای بصری فیلم را به سطحی بالاتر ارتقا داده است. در کنار این عناصر تکنیکی، کارگردانی ظریف و بازی‌های باورپذیر بازیگران، علت مرگ: نامعلوم را به اثری ماندگار و تأثیرگذار در سینمای مستقل ایران تبدیل کرده است.
با وجود اکران محدود و سانس‌های ناعادلانه، علت مرگ: نامعلوم نشان داد که سینمای مستقل همچنان زنده است و می‌تواند تأثیرگذار باشد. این اثر، نه‌تنها یک فیلم، بلکه تجلی مقاومت و اصالت در سینمای امروز ایران است.
علت مرگ: نامعلوم اثری است که نه تنها به‌خاطر داستان و محتوای خود، بلکه به‌واسطه روند تولید و شرایط اکرانش، شایسته تحسین است. این فیلم یادآور می‌شود که سینمای اجتماعی، حتی در انزوا، می‌تواند قدرتی عمیق و تأثیرگذار داشته باشد. تماشای این اثر، فرصتی است برای بازاندیشی درباره جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم و قدردانی از سینماگرانی که در برابر جریان‌های غالب ایستادگی می‌کنند.
