پاشنه ورکشیدن و پاشنه ازجا نکندن!/سیاست‌ورزی به سبک آذری جهرمی

۱- در نخستین ساعات پس از اعلام تایید صلاحیت مسعود پزشکیان برای انتخابات ریاست جمهوری، موجی پرامید اما کم رونق و البته از پس نگرانی برای ایران شکل گرفت. یکی از اولین کسانی که پاشنه ورکشید و به میدان آمد، محمد جواد آذری جهرمی بود. کسی که به وزیر جوان شهره بود، همچون صدها جوان دیگر در سطح کشور بدون ملاحظه و محاسبه به میدان آمد و کارزار تبلیغاتی حمایت از تنها نامزد و امید مردم برای مقابله با جریانی با چند نامزد اصلی و چند نامزد پوششی را همراهی کرد.

او برخلاف بسیاری از سالخوردگان و ناامیدان که تا روزهای آخر دور دوم، هر کدام با دلایلی متفاوت، چندان تمایلی به «درگیر شدن» در انتخابات را نداشتند، بدون نمایش و خالصانه به فعالیت میدانی و سفرهای شهر به شهر در حمایت از پزشکیان پرداخت و به گمان بسیاری از تحلیل‌گران، در شرایط خاص این انتخابات زودهنگام که احزاب و ستادهای انتخاباتی عملکردی مشابه ادوار قبل را نداشتند، بعلاوه شخصیت غیرحزبی و مستقل دکتر پزشکیان، عمده رسانه‌های عمومی در اختیار جریان رقیب بود و نابرابری و عدم توازن نامزدها و بهره‌مندی آنها از امکانات و منابع متعدد و … یکی از عواملی که پیروزی پزشکیان در دور دوم را رقم زد همین فعالیت‌های روشنگرانه و تبیینی در میان مردم بود. چندان که رشد چشمگیر آرای دکتر پزشکیان در برخی استان‌ها مانند خوزستان و سیستان‌وبلوچستان گواه این مطلب است.

۲- در همان شنبه و روزهای ابتدایی پس از اعلام پیروزی دکتر پزشکیان و در موج خوشحالی و شادی مردم امیدوار به تغییر، و البته در همهمه و ترافیک چهره‌های کمتر دیده شده قبل از روز جمعه! که خود را به رئیس جمهور منتخب رسانده بودند و تا امروز که بحث انتخاب نامزدهای تصدی سمت‌های مختلف در کابینه مطرح است و به اقتضای طبیعی این برهه زمانی، هجمه‌ها و فشارهای افراد، احزاب، جریان‌ها و گعده‌های مختلف با مقاصد، گرایش‌ها و وزن‌ متفاوت و مختلف برای نقش‌آفرینی یا به تعبیر بدبینانه سهم‌خواهی در کابینه چهاردهم هم به راه افتاده است. آثار این فضا هم در بعضی مطالب و محتوای رسانه‌ها و فضای مجازی گاها دیده می‌شود و حکایتی مجمل از قصه طویل و مفصل این روزها است.

آذری جهرمی اما در توییتی از بازگشت به دانشگاه خبر داد و گفت حامی «مسیری که دکتر پزشکیان برای بازگشت زندگی به مردم ایران آغاز کرده‌اند» خواهد بود. نوشته‌های بعدی او مبنی بر ضرورت تحول در چهره‌ها، مدیران و دولت نشان داد آن‌چه گفته است نه یک واکنش احساسی یا ژست سیاسی و به تعبیر عامیانه «ناز کردن» که ناشی از یک دیدگاه و منش با پشتوانه بوده است.

با توجه به جایگاهی که «وزیر جوان» به طور خاص میان جوانان از اقشار مختلف دارد و البته تاثیرگذاری بالایی که در حوزه افکار عمومی و فضای مجازی طی سال‌های اخیر کسب کرده است و از این حیث از محدود سیاست‌مداران کشور محسوب می‌شود؛ این پیام و رویکرد را قابل توجه می‌کند. او می‌توانست مانند بسیاری از سیاسیون، به اعمال فشار بر رئیس جمهور منتخب بپردازد و سهم‌خواهی کند و یا حتی با ژست گرفتن و در پیش گرفتن رویکرد تقابلی و منتقدانه، خود را به منتقد بالقوه دولت چهاردهم تبدیل کند.

اما بررسی عملکرد او در روزهای اخیر و پرداختن به مسائلی مانند توجه دادن به موضوع مهم و حساس راه‌پیمایی اربعین، موضوع آئین نامه پرحاشیه واردات خودرو کارکرده و یا برخی دستورات و بخش‌نامه‌های سرپرست ریاست جمهوری و برخی از دیگر امور جاری کشور در این ایام انتقالی، نشان از دغدغه و دلسوزی او برای «مسیر» دولت دکتر پزشکیان دارد تا دلواپسی برای سهم داشتن از کابینه او. رویکردی که کمتر در دوره‌های مختلف از سیاسیون اصلاح‌طلب و اصولگرا در ایران دیده‌ایم و این شاید نویدبخش نوع متفاوت و البته صادقانه و شریف از سیاست‌ورزی توسط جوانان باشد.

۳- معمولا کسانی که قبل از انتخاب رئیس دولت «پاشنه» ورکشیده باشند، بعد از انتخابات، پاشنه درب اتاق ریس جمهور را برای سهم‌خواهی از جا نمی‌کنند! رویکردی که به نظر می‌رسد آذری جهرمی هم مانند تعداد –البته نه چندان زیاد- فعالین کارزار انتخاباتی پزشکیان در پیش گرفته است؛ البته این دغدغه را ایجاد می‌کند که در هیاهو و ترافیک اطراف رئیس جمهور منتخب، باعث نادیده گرفته شدن یا کم رنگ شدن این افراد باشد. این افراد غالبا دلسوزتر، متخصص‌تر و شریف‌تر از آن هستند که به هر قیمتی به دنبال تحمیل خود به دولت باشند.

امیدواریم رئیس جمهور منتخب به مانند آن‌چه از رفتار و حرف‌هایش در طول سال‌های طولانی سیاست‌ورزی در ایران سراغ داریم، دنبال تغییر وضع موجود و پرهیز از افراد و روش‌های تکراری باشد و طرحی نو در اندازد تا نفس‌های تازه در دولت چهاردهم دمیده شود و استمرار امید و مسیر بازگشت مردم به زندگی محقق شود.