یک استاد دیگر از دانشگاه تهران اخراج شد

به گزارش سایت خبری مدارا؛ روزنامه آرمان نوشت: گویا برای آنها درجه علمی اساتید اهمیت ندارد بلکه به انتسابات سیاسی توجه دارند. غیبت اصلاح‌طلبان در نهادهایی مانند مجلس و شورای شهر به مذاق اصولگرایان خوش آمده است. جالب اینجاست که قائل به پاسخگویی در قبال مسئولیت‌هایشان هم نیستند مانند گلایه‌های زیادی که به عملکرد نمایندگان مجلس فعلی می‌شود و این نمایندگان از پاسخ طفره می‌روند!

*خدایاری هم اخراج شد

دیروز دانشگاه تهران با علی‌اصغر خدایاری استادیار دانشکده فنی این دانشگاه قطع همکاری کرد. خدایاری شامگاه یکشنبه نوشت: «امشب رئیس دانشکده بامن تماس گرفت و گفت ازطرف مرجع سازمانی بالاتر فرد دیگری برای تدریس درس من درنظر گرفته شده است ومن دیگر مجاز به حضور درکلاس نیستم. هفته پیش ایشان به من گفته بود که اگرچه دانشکده مایل به ادامه تدریس من است، ولی ازطرف دانشگاه برای قطع رابطه بامن تحت فشار قرار دارد.» پیش از این هم قطع همکاری با داریوش رحمانیان، آذین موحد و حسین علایی، مهدی میقانی، محسن برهانی و… رسانه‌ای شده بود.

*نقش مصاحبه اخیر در برکناری خدایاری

 او  چند روز پیش از برکناری اساتید انتقاد کرد و اظهاراتی داشت که شاید در تصمیم برای برکناری او بی‌تاثیر نبوده است. علی‌اصغر خدایاری نوشته بود: «امسال چند نفری را در دانشگاه تهران، دانشکده فنی سراغ دارم که بازنشسته اجباری شدند و با چند نفر قطع همکاری شد. افرادی که بسیار برجسته بودند و تعداد زیادی دانشجوی دکترا و فوق‌لیسانس تربیت کردند و می‌توانستند در خدمت دانشگاه تهران باشند. در اخبار هم شنیدم که با برخی قطع همکاری شده ‌است. این موضوع به نظرم آسیب کشور است، آینده کشور را با این کار دچار مشکل می‌کنیم. زمانی‌که ما در دانشگاه بودیم، بازنشستگی داشتیم، افراد سن‌شان به بازنشستگی می‌رسید و بازنشسته می‌شدند اما به آن‌ها احترام گذاشته می‌شد و کرامت‌شان حفظ می‌شد و به آن‌ها اجازه داده می‌شد تا در دانشگاه حضور داشته باشند، با دانشجویان ارتباط داشته باشند، اتاق داشته باشند، در واقع کسی استادی را از دانشگاه بیرون نمی‌کرد، زمان ما رؤسای دانشکده هم با انتخابات برگزیده می‌شدند، اساتیدی که ممکن بود فکرشان کاملا مخالف با تفکر ما باشد اما وقتی انتخاب می‌شدند رئیس دانشکده می‌شدند و تلاش می‌شد اساتید را با هویت و شخصیتی که هستند در دانشگاه حفظ کنیم. داریم به این سنت چند ده ساله آسیب می‌زنیم و بدون آنکه جایگزین یا فکری برای آن داشته باشیم. به نظرم سرخوردگی و مهاجرت آفت همین اتفاقات است. وقتی دانشجو احساس آرامش نکند و محیط درسش را دوست نداشته باشد، قاعدتا افکار دیگری به سرش می‌زند، من چشم‌انداز این اتفاقات را روشن نمی‌بینم.»

*خدایاری حامی دانشجویان است

علی‌اصغر خدایاری از همان ۳۰۰ دانشجوی تسخیرکننده لانه جاسوسی بود که از در دانشگاه به «لانه» رفت ولی از در دیگری خارج شد و به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست. خدایاری معاون دانشگاه تهران در دولت اصلاحات هم بود و دانشجویان علاقه زیادی به او داشتند چرا که در موضوعاتی مانند اتفاقات کوی دانشگاه نشان داد، به‌خوبی دغدغه مردم و دانشجویان را درک می‌کند. او گفته بود: «مقامات عالیرتبه نظام حمله به دانشجویان را جنایت نامیدند و گزارش شورای امنیت ملی نیز بر صنفی بودن اعتراض دانشجویان، بی‌تدبیری نیروی انتظامی و بعد از  حمله نیروهای خودسر لباس شخصی به کوی در روزهای بعد صحه گذاشت.» در موضوع تفکیک دفتر تحکیم وحدت هم خدایاری به افشاگری به نفع دانشجویان پرداخته بود: «معتقدم برخی از این انشعاب​ها کاملا هدایت شده اتفاق افتاده است. در سال‌های آخر دهه ۶۰، زمزمه‌هایی را در این باره شنیده بودم که برخی برای کنترل جنبش دانشجویی ایجاد جریانات موازی را پیشنهاد می‌دادند. بر این اساس من از کسانی هستم که معتقدم این انشعاب‌ها تماما خودجوش نبوده و حداقل بخشی از آنها هدایت شده بوده است. من در آن سال‌های ایجاد انشعاب در دفتر تحکیم از برخی دوستان فعال در جنبش دانشجویی شنیدم که برخی نهادها با آنها تماس گرفته و ضمن وعده و وعید درخواست همکاری کرده بودند. با این همه، نمی‌توانم قسم بخورم که بحث جدایی طیف شیراز و علامه در دفتر تحکیم وحدت، خودجوش نبوده ولی به لحاظ اطلاعاتی و تحلیلی، حتی اگر نتوان منشا این انشعاب را به برخی نهادها نسبت داد، ولی می‌توان با احتمال اظهار کرد که آنها این مساله را تشدید کرده‌اند.»

*اجرای منع تدریسی استاد دانشگاه شریف

گفتنی است در ادامه موج «تعلیق» و «اخراج» استادان، علی شریفی زارچی، استاد دانشگاه شریف که پیش‌تر نامه «اخراج» دریافت کرده بود، گفت که از روز یکشنبه از تدریس «منع» شده است. شریفی زارچی از سال ۱۳۹۵ به‌عنوان عضو هیأت علمی دانشکده‌ مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف مشغول به کار شد. برخی معتقدند که علت اخراج این استاد دانشگاه شریف انتقادات او از نحوه‌ برخورد با دانشجویان در جریان اعتراضات و ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ بوده است.