به گزارش سایت خبری مدارا؛ روزنامه کیهان در ستون گفت و شنود شماره امروز خود با اشاره به گفت وگوی اخیر قاسم محبعلی با روزنامه هممیهن نوشت:
گفت: آقای محبعلی، مدیرکل اداره خاورمیانه وزارت خارجه در دولت اصلاحات در مصاحبه با روزنامه زنجیرهای هممیهن گفته است برای حل مسئله کنونی در فلسطین، ایران باید با همه طرفها ارتباط داشته باشد!
گفتم: محب علی؟! روزنامه هممیهن؟!… اشتباه نمیکنی؟! محب کدام علی؟! روزنامه کدام میهن؟! یعنی این طرف و آن روزنامه پیشنهاد میکنند که با رژیم کودککش و جنایتکار اسرائیل رابطه داشته باشیم؟!
گفت: کجای کاری؟! همین آقا مدتها قبل در مصاحبه با روزنامه قدسالعربی با کمال وقاحت گفته بود «چرخش اساسی در سیاست ایران جز با وارد کردن شوک نظامی ایجاد نخواهد شد»!
گفتم: یعنی مدیرکل اسبق وزارت خارجه دولت اصلاحات، رسماً خواستار حمله نظامی به ایران شده بود؟!
گفت: ای عوام! بیحساب نیست که نتانیاهو اصلاحطلبان را بزرگترین سرمایه اسرائیل در ایران معرفی کرده است! مگر رئیس دولت اصلاحات در ملاقات با جرج سوروس صهیونیست برای فتنهانگیزی در ایران از او دستورالعمل نگرفته بود؟!
گفتنی است آقای محبعلی در گفت وگوی روزگذشته خود با روزنامه هممیهن نوشت: «با توجه به مواضع عربستان و کشورهای حاشیه خلیجفارس فکر نمیکنم فعلا تاثیری بر مسیر عادیسازی روابط داشته باشیم. بنابراین باید صبر کرد… اگرچه حماس جنگ را شروع کرده است اما نمیتواند قطعاً پایاندهنده آن باشد. اینکه اسرائیل تا کجا حرکت کند، بستگی به این دارد که بازیگران منطقهای و بینالمللی چگونه وارد این معادلات شده و روی طرفین تاثیر بگذارند.
محبعلی در ادامه گفت: «معمولاً ایران میتواند در درگیریها مؤثر باشد اما در جهان دیپلماسی غایب هستیم و این مشکل است. یعنی بازی را دیگران مدیریت میکنند. طبیعتاً ممکن است به دلیل عدم حضور در زمان توافقات دیگران سود آثار اقدامات ما را ببرند و تبعات منفی آن را ما تحمل کنیم. این عملیات معمولاً با اهداف سیاسی صورت میگیرند و با یک عملیات ماجرا تمام نمیشود بلکه هدف کوتاهمدت سیاسی و هدف بلندمدت سیاسی در این ماجراها وجود دارد.»
این دیپلمات در ادامه گفت: «مسئله فلسطین در خاورمیانه مهم است و بخشی از معادلات منطقه تحت تاثیر فلسطین قرار دارد. اینکه منافع ملی ما تا چه میزان باید به درگیری فلسطینیها و اسرائیلیها گره بخورد، محل بحث است. ایران برای حضور در این معادلات باید سیاست همهجانبه داشته باشد و با همه طرفین بازی ارتباط داشته باشد؛ همانطور که عربستانیها، ترکها و قطریها این ارتباط را دارند و میتوانند از نتایج این بازی بهرهمند شوند. بنابراین اینکه تنها در میدان حضور داشته باشیم، چندان منافع ملی ما را تامین نمیکند.»