علیرضا بیگی: تا وقتی که به مردم برنگردیم جلسات سَران قوا بی‌فایده است

به گزارش سایت خبری مدارا؛ روز شنبه رئیس جمهور میزبان سران قوای مقننه و قضاییه بود و با ارائه آمارهای معاون اول خود به آنها در مورد مهمترین مسائل و موضوعات کشور تبادل نظر کرد. تبادل نظری تکراری که خروجی آن در سفره های مردم ملموس نیست و بویی از بهبود شرایط بد اقتصادی ساطع نمی کند.دست فرمان غلط اقتصادی دولت نه تنها امید به آینده را نزد مردم کم کرده بلکه تغییر برخی مهره های اقتصادی حاکی از خلق الساعه بودن تصمیمات رئیس دولت است . صرف نظر از این مسائل آنچه که از شب گذشته اذهان عمومی را درگیر کرده عکس چهارنفره مخبر در کنار سران قواست که مخبر نیز در این جلسه مهم حضور داشته است. «خبر آنلاین» در گفت و گو با احمد علیرضا بیگی نماینده مجلس به بررسی میزان تاثیرگذاری این دست از جلسات بر مسایل اقتصادی و ارزی پرداخته است.

در جلسه دیروز سران قوا معاون اول رئیس جمهور هم حضور داشت ،علت حضور ایشان در این جلسه چه بوده است؟

رئیس جمهور اختیار دارد که از مقامات زیر مجموعه خود هم دعوت کند .مگر اینکه ایشان بجای رئیس جمهور شرکت کرده باشند که موضوعی غیرمتعارف است. به جهت ورود ایشان به حوزه های مختلف حتما تشخیص داده اند که ایشان باشد بهتر است از ایشان دعوت کرده اند .

خُب خود آقای رئیسی نمی توانستند در همین موارد صحبت کنند و توضیح دهند؟

فکر می کنم چون فرمانده ستاد اقتصادی دولت آقای مخبر شده اند، این مسئله زیاد موضوع غریبی نیست، مهم این است که اتفاقی بیفتد و تغییری رخ دهد. مهم تصمیماتی است که باید گرفته شود والا چیز فراوان، این جلسات است .

اینجا بحث «هم‌شأنی» است، یعنی از دیشب این صحبت در شبکه های اجتماعی مطرح شده که انگار چهار نفر سران قوا داریم.

من به خروجی موضوع اهمیت می دهم .

در خروجی موضوع فکر می کنید این جلسات منجر به تغییرات و خروج از وضعیت فعلی خواهد شد و یا برای خروج از این وضعیت چه باید کرد؟

انتظار این است که باید برون رفت اقدامی صورت بگیرد، ولی اینکه این ها برای برون رفت موفق بوده اند یا نبوده اند محل سوال است. بالاخره خروجی این جلسات سبب نشده که ما تغییری را در اوضاع و احوال سیاسی و اقتصادی کشور مشاهده بکنیم و ما شرایط را هر روز نسبت به گذشته نامناسب تر می بینیم.

در ابتدای این دولت گفته می شد این یکدست سازی قوا به اینکه تصمیمات بهتری گرفته شود کمک می کند اما اینگونه نشد،گیر کار رادر کجا می بینید؟

احترام و تکیه به مردم روز به روز ضعیف تر شده و ما تصور می کنیم که با جابجا کردن آدم ها می توانیم به نتیجه برسیم. در حقیقت داریم به تعویض راننده یک ماشین خراب متوسل می شویم در حالی که باید فکری برای تعمیر ماشین کرد. این ماشین تا قبل از این قدرت محرکه و انرژی خود را از مردم می گرفته و با انرژی مردم راه می رفته، الان تصور می کنیم که اگر مردم نباشند و این را به سوخت دیگری گره بزنیم این ماشین راه خواهد رفت در حالی که این اتفاق نمی افتد. قدرت محرکه این ماشین باید به مدار مردم برگردد و تا زمانی که برنگشته، این جلسات و امثال آن کارگشا نخواهد بود.