حکم ارسال فیلم به رسانه های بیگانه برای آمنه سادات ذبیح‌پور و تیمش چیست؟
خانم ذبیح‌پور در فرستادن محتوا مرتکب دروغگویی شده است. یعنی محتوایی را بر پایه کذب برای رسانه‌ای دیگر فرستاده است. کدام خبرنگار حرفه‌ای، با تجربه و با اخلاق دست به چنین کاری می‌زند؟ اصلا استادان رسانه و پیشکسوتان حرفه روزنامه‌نگاری چنین کاری را تایید می‌کنند؟
به گزارش سایت خبری مدارا؛ روزنانه هم میهن نوشت:آمنه سادات ذبیح‌پور در توییتی بسیار عجیب نوشته از بازار بومهن فیلم گرفتیم و به‌نام اعتصاب بازاریان کامیاران برای بی‌بی‌سی و ایران‌اینترنشنال فرستادیم و آنها هم بدون راستی‌آزمایی پخش کردند
خانم ذبیح‌پور اینجا اعتراف کرده که برای رسانه‌های خارج از کشور فیلم می‌فرستد. اگر برخی از شهروندان را به جرم فرستادن محتوا برای این رسانه‌ها بازداشت کرده اند چطور قانون برای همه یکسان نیست؟
خانم ذبیح‌پور در فرستادن محتوا مرتکب دروغگویی شده است. یعنی محتوایی را بر پایه کذب برای رسانه‌ای دیگر فرستاده است. کدام خبرنگار حرفه‌ای، با تجربه و با اخلاق دست به چنین کاری می‌زند؟ اصلا استادان رسانه و پیشکسوتان حرفه روزنامه‌نگاری چنین کاری را تایید می‌کنند؟
آمنه سادات ذبیح‌پور با این توییت، خودش را فردی غیرقابل اعتماد معرفی کرده است. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که آیا واقعا این فیلم مربوط به بازار بومهن است یا ممکن است خانم ذبیح پور خلاف گفته باشد؟ یک راه دریافتن واقعیت این است که ایشان اصل فیلمی که گرفته و البته قابل تایید باشد را منتشر کند.
خانم ذبیح پور در صدا و سیما کار می‌کند. او را به‌عنوان یکی از نمادهای صدا و سیما می‌شناسند که مورد تایید مدیران این سازمان است. به‌طوری که می‌تواند با مخالفانی که دستگیر و زندانی شده‌اند به راحتی مصاحبه کند. صدا و سیما این کار یکی از نیروهای مورد اعتماد خودش را تا چه حد به رسیمت می‌شناسد؟
راه اثبات دروغگویی رسانه‌های دیگر این است که صدا و سیما راستگو و حقیقت محور باشد. به عبارتی راه اثبات خلاف گویی رسانه‌های دیگر وجود یک رسانه راستگو در داخل کشور است. از این پس تا چه حد می‌توان به اعتبار خبرنگاران صدا و سیما چون آمنه سادات ذبیح پور اعتماد داشت؟
اخبار مرتبط:
