*عده‌ای فکر کردند اگر فضا را ببندند، افرادی که رای انتقادی داشتند، نهایتا به سمت نظام گرایش پیدا می‌کنند. رخدادهای اخیر نشان داد این رویکرد، اشتباه است و در زمان انسداد، کنشگران اجتماعی و سیاسی به جای گرایش به سیاست‌های نظام از نظام فاصله می‌گیرند.
*کنشگری سیاسی در هر شرایطی باید دنبال شود، گاهی اوقات فضای مطلوبی مهیا است و گاهی اوقات شرایط دشوارتری وجود دارد. نمی‌توان کشور را در یک نقطه‌ای نگه داشت که در آن امنیت فرهنگی، سیاسی و… وجود نداشته باشد.
*معتقدم نظام پس از این باید سیاست راهبردی خود را تغییر بدهد و به جای تکیه بر اقلیتی که در هر شرایطی از سیاست‌های نظام دفاع می‌کند به سمت رضایت اکثریت مردم و ایجاد رضایت اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و… باشد. در واقع فضای کشور باید به سمت تکثر سوق داده شود.
*در نقطه مقابل جوانان کشور باید بدانند که اگر خواسته‌ای دارند باید این مطالبات عینی و شدنی باشد. یعنی به بهانه ظلمی که به مهسا امینی و سایر جوانان این کشور شده، نباید کلیت نظام مورد هدف قرار بگیرد. طبیعی است که نظام قدرت دارد که در خیابان از خودش دفاع کند.
*اگر خواسته‌های اجتماعی جوانان به خواسته‌های سیاسی بدل شود و خواسته‌های سیاسی در راستای تغییر نظام باشد، ۲ حالت وجود دارد؛ یا نظام از خودش دفاع می‌کند و سیاست‌های بسته‌تری را اعمال می‌کند که به نفع هیچ کس نیست یا اینکه اگر نظام نتواند از خودش دفاع کند، آینده ایران دچار ابهام می‌شود. جوانان ایران باید یاد بگیرند که خواسته‌های خود را یکی‌یکی مطرح کنند. رفتن به سمت خواسته‌هایی که قابل تحقق نیست، ایده ایجاد یک زندگی خوب را نیز مختل می‌کند.
* ایران از دو خطر باید محفوظ داشته شود؛ یکی اینکه ایران نباید به سمت انسداد سیاسی برود و دیگر اینکه دامنه اعتراضات به اندازه‌ای مخرب نشود که ایران دچار نوعی بی‌دولتی و ضعف شود و خطرات بعدی شکل بگیرد.
*جبهه پایداری علاقه‌مند است که جمهوری اسلامی به حکومت اسلامی بدل شود. اما این خلاف‌نظر بنیانگذار جمهوری اسلامی و بزرگان کشور است. در سال‌های ابتدایی انقلاب وقتی امام (ره) به جای حکومت اسلامی از انقلاب اسلامی دفاع کردند، این معنا را داشت که ایشان به مردم اعتماد داشتند و مردم را تعیین‌کننده می‌دانستند. باید به همین اندیشه بازگردیم و رای مردم ملاک عمل قرار گیرد. لازم نیست جبهه پایداری‌ها این واقعیت را بفهمند، آنها این موضوع را درک نخواهند کرد. مهم این است که سیاست‌گذاران متوجه این امر شوند که نمی‌شود کشور را با اقلیت اداره کرد. کشور باید با مشارکت ۶۵ به بالا پیش برود. جبهه پایداری اقلیتی است که خواب سیطره بر کشور را می‌بیند که هیچ‌وقت هم تعبیر نمی‌شود، آنها هم باید یاد بگیرند که به اندازه سهم‌شان در مدیریت کشور حضور داشته باشند.
*ما نمی‌گوییم که جوانان اعتراض نکنند، می‌گوییم مواردی مطرح شوند که تحقق یافتنی باشند. مطالبات غیرقابل تحقق، آرمان‌های دفع شده است.
*اگر آقای رییسی و وزرای‌شان دوستدار ایران و جمهوری اسلامی‌اند باید طوری عمل کنند که باعث عزت کشور شود. اینکه طوری عمل شود که مردم عصبانی شوند و تندترین شعارها را علیه کل سیستم بدهند، هنر نیست، خودخواهی دولتمردان است. یعنی فدا کردن کشور برای منفعت یک گروه کوچک.
