توضیحات مهدی نصیری درباره افطاری منزل محمد مهاجری

به گزارش مدارا، یکی از اتفاقات خبرساز فضای سیاسی هفته ای که گذشت ، افطاری ویژه ای بود به میزبانی محمد مهاجری فعال اصولگرا که آنجا تعداد زیادی از چهره های اصلاح طلب هم حضور داشتند. جلسه ای که انتشار عکس هایش سوژه شبکه های اجتماعی شد و بازتاب های متفاوتی شد.قط دنبال پیاده کر

جواد موسوی ابتدا توضیح داد:«این افطاری به میزبانی محمدرضای مهاجری عزیز ، فرزند آقای مهاجری برگزار شد. در این دیدار از آقای نصیری تا آقای سردار علایی ، آذری جهرمی ، زیباکلام، حسن آقامیری ، علی ربیعی و همین آقای ابطحی که عکس می گرفتند حضور داشتند. بعد از این دیدار دوستانی به ما می گفتند که واقغا با این چهره ها افطار رفتید ، اگر این طور است که تکلیف مان را با شما بدانیم! باورم نمی شد که برای یک افطاری گروهی بخواهند ما را تکفیر کنند.»

سپس مهدی نصیری در این باره سخن گفت. او اینگونه گفته هایش را شروع کرد:« افطاری رفتیم که جمعی همان طور که گفتید از دوستان اصلاح طلب بودن ، دوستان اصولگرا هم حضور داشتند. دوستانی که قطعا با هم اختلافات فکری در مسایل اجتماعی و سیاسی داریم . بعد از این افطاری اما یک عده محدودی از دوستان جوان انقلابی و حزب اللهی انگار انتظار چنین ضیافتی را نداشتند. این دوستان که تجربه کمی دارند وبه دلیل شاید قلت آگاهی نمی توانند و نتوانستند هضم کنند حمعی می تواند شکل بگیرد که حاضرین در آنجا با هم اختلاف نظر داشته باشند یا اختلافات شدید فکری درباره جهانبینی و مسایل سیاسی و اجتماعی شان داشته باشند.

البته ما در این جمعی که بودیم اختلاف نظر داشتیم اما با هم تضاد و اختلاف ریشه ای نداشتیم اما همان شب گفت و گوی اختلافی بین من و آقای زیباکلام در گرفت بر سر جدایی دین و سیاست. من اعتقاد به این دارم که دین را نمی توان از سیاست تفکیک کرد اما ایشان اعتقاد به این جدایی دارند. یا مثلا در مسائل اجتماعی دیدید همان شب که من و حسن آقای آقامیری اختلاف نظر داشتیم و درباره اش حرف زدیم. ولی خب متاسفانه بعضی از آقایان فکر می کنند اختلاف نظر حتما باید به تکفیر بیانجامد. خب راستش بعد از این افطاری من ناچار به نگارش یادداشتی در این باره در صفحه شخصی ام شدم . متاسفانه مشکل اینجاست که گروهی از ما در این ۴۲ سال مدام دنبال پیاده کردن گروهی از قطار انقلاب هستند و این اتفاق خوشایندی نیست. درحالی که آموزه های دینی و شرایط موجود کشورمان برما تکلیف می کند که به دنبال رواج این باشیم که در اوج اختلاف نظر با هم خوب باشیم و گفت و گو کنیم. راستش من اعتقاد دارم اگر مخالفین سر سخت در دو طیف مختلف کشورمان اگر فقط گاهی فقط به هم زل بزنند و روبروی هم بنشینند ، خیلی از این اختلافات حل می شود اما متاسفانه این نگاه بین گروهی از متدینین ما جا نیفتاده است. فکر می کنم همین قدر توضیح کامل باشد برای حواشی آن شب و آن افطاری.»