مجسمه شاپور اول که با مراسمی پرزرقوبرق و بهعنوان نمادی از «عظمت تاریخ ایران» در میدان انقلاب نصب شده بود، تنها چند هفته بعد بیهیچ توضیح رسمی جمعآوری و به پارکینگ شهرداری منتقل شد؛ سرنوشتی که نه یک اتفاق موردی، بلکه حلقهای دیگر از زنجیره برخورد ایدئولوژیک با مجسمههاست.
علی رغم این که هم اهالی سینما بارها از جالی خالی بیضایی در ایران گفته بودند و خود او نیز مکررا بر هویت ایرانی خود تایید داشت و از مسئولیت سنگین ایرانی بودن میگفت، اما بعد از رفتن به آمریکا و آغاز تدریس در استنفورد هرگز به ایران بازنگشت.
