کنایه یک استاد حوزه به طرح جدید مجلس/ حجت الاسلام سروش: امام علی (ع) مردم را تهدید به حبس ۱۰ تا ۱۵ سال نمی کرد

به گزارش سایت خبری مدارا؛ حجت الاسلام والمسلمین هادی سروش در یادداشتی به مناسبت میلاد امیرالمومنین (ع) آورده است: «در حکومت امیرالمومنین (ع) افراد تندرو و پر انرژی و بلکه پیش فعالِ اعتقادی و سیاسی بودند که در شمار شهروندان کوفی بودند و قبل از علی(ع) اظهار نظر می کردند و حتی بعد از اعلام نظر حاکمیتِ علوی نیز ، اظهار نظر مخالف می کردند و بلکه توهین هم می کردند ! ولی در تاریخ خبری از حبس و حصر آنان دیده نمی شود و بلکه بالعکس ؛ امامِ عدالت و رهبرِ انصاف و مدارا -حضرت امیر(ع)- اجازه هیچ گونه تهدید و یا تعدی نسبت به آنان را به اصحاب خود نمی داد.

برخی از گزارشات تاریخ در این مورد خواندنی است و می تواند فاصله حکومتهای دینی کنونی را با حکومت علوی نمایان کند.

امیرالمومنین (ع) در یک نامه رسمی از مردم درخواست اظهار نظر و بالاتر ، اجازه اظهار نظر نقادانه نمود و فرمود: «اگر دیدید بد عمل میکنم به من انتقاد کنید و اعتراض کنید تا من جبران کنم.» (نهج ، نامه ۵۷ بااستفاده از ترجمه استاد مطهری)

مهم اینجاست که به روایت ابن ابی الحدید؛ در بحبوبه جنگ و شرائط امنیتی و فوق امنیتی آنان بر علیه فرماندهی کل نه تنها اظهار نظر می کردند بلکه بر علیه او شوریدند ، ولی مورد حبس و قتل قرار نگرفتند‌، بلکه امامِ عدالت -امام علی- ابن عباس را برای گفتگو و شنیدن اظهار نظرشان به سمت آنان مامور نمود.
وقتی امام علی(ع) از صفین به کوفه برگشت، خوارج از اظهار نظر پا فراتر گذاشتند و راه خود را جدا کردند و به طرف صحرای حروراء رفتند و این شعار را تکرار می کردند: “لا حکم إلا لله و لوکره المشرکون، ألا إن معاویه وعلیاً اشرکا فی حکم الله” ؛ حکم و داوری فقط از آن خداست؛ گر چه مشرکان کراهت داشته باشند. به راستی که معاویه و علی در حکم خدا مشرک شدند!

چون مبنای حکومت حضرت امیر (ع) حبس بخاطر اظهار نبود، بلکه صریحاً فرمود: «تا زمانی که خونی نریخته و یا مالی را غارت نکرده باشند، متعرض آنها نشوید».
خوارج با اینکه در بیرون کوفه اردو زده بودند، امّا پیوسته بین کوفه و حروراء در حال رفت و آمد بودند و موجب آزار مردم و تحریک آنها می شدند. و گاهی به مسجد می آمدند و با تکرار شعار «لا حکم الا لله» مسجد را بهم میریختند و یا به امام جسارت میکردند و میگفتند: «قاتله الله کافراً ما افقهه!» (نهج ، ح/ ۴۲۰) اما با اینکه ادامه این وضع برای مردم بسیار خسته کننده و ملال آور شده بود و معترض بودند و به حضرت می گفتند: آیا از برخورد های آنها خسته نشده ای؟ چرا به نابودی آنها اقدام نمی کنی؟، اما امیرالمومنین (ع) اقدام به تهدید و یا حبس نمی کرد.

جالب است؛ برخی از اظهار نظر عبور کردند و تا آنجا پیش رفتند و امام را تهدید می کردند و واکنش امام (ع) شگفت آور است! ابن اعثم نقل می کند؛ در روز بیعت علی (ع) مردی مصری به او گفت: ای ابوالحسن! ما بدین شرط با تو بیعت می‏ کنیم که اگر چونان عثمان در میان ما عمل کردی، تو را بکشیم. علی پاسخ داد: آری!” (الفتوح/۲۴۶)

خلاصه؛ تاریخ هیچگونه حبس و مشابه آن را برای صِرف اظهار نظر و نقد ، نقل نکرده، و شهروندان در حکومت علوی بدون تهدید به حبس ۱۰ تا ۱۵ سال مبادرت به اظهار نظر داشتند و در اظهار نظرشان، از نقد و انتقاد و حتی مخالفت خودداری نمی کردند!